Czy zwinność jest odpowiednia dla Twojego psa?

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

„Tak, Jasper lubi wyskakiwać z rzeczy - to właściwie niedopowiedzenie”, śmieje się Vancouver, Leanna Fillo z BC, opowiadając, jak ona i jej krzyż Shetta-Shepherda po raz pierwszy zaangażowały się w zwinność psa, sport, w którym ludzki przewodnik kieruje pies przez tor przeszkód w wyścigu zarówno dla czasu, jak i dokładności.

„Właśnie ukończyliśmy naszą podstawową klasę posłuszeństwa w DogSmart Training i mogłem naprawdę zobaczyć, jak bardzo był skoncentrowany na mnie i jak się związaliśmy” - mówi. „Chciałem utrzymać tempo, więc zacząłem szukać naszego kolejnego wyzwania - czegoś, co pobudzi zarówno Jaspera, jak i mnie psychicznie i fizycznie i da nam więcej czasu na bycie razem, współpracę i więź”.

Fillo słyszał już wcześniej o treningu agility i postanowił zajrzeć do zajęć dla początkujących. Kiedy dowiedziała się więcej o tym, co się w nią zaangażuje, mówi, że „wiedziała, że Jasper będzie shoo-in dla tego sportu”.

Jest naturalny, po części dzięki swojej unikalnej mieszance ras. Według United States Dog Agility Association, owczarki szetlandzkie, owczarki australijskie i rasy border collie należą do najlepszych psów, które prowadzą zwinność i wygrywają próby. Ale jeśli myślisz o próbie zwinności ze swoim muttem, nie zniechęcaj się jego linią krwi.

„Niektóre typy psów - psy pracujące i pasterskie przychodzą na myśl - są często uważane za„ naturalne”dla zwinności, ale prawda jest taka, że każda rasa może to zrobić”, mówi seminarium Becky Woodruff, North American Dog Agility Council (NADAC) klinicysta z Bend w stanie Oregon.

„Widziałem Jack Russell Terrierów, Standard Poodles, Pomeranians - prawie każdy rodzaj psa, rasy czystej i mieszanej, wyróżnia się w tym sporcie. Oczywiście, wielki św. Bernard może nie być tak zwinny jak Sheltie, a Basset Hound, nisko nad ziemią, prawdopodobnie nie złapie Border Collie, ale nadal mogą być bardzo skuteczni w zwinności. To wszechstronna działalność dla ludzi i ich zwierząt.”

W rzeczywistości sport zwinności, który został zapoczątkowany w Anglii pod koniec lat siedemdziesiątych, a następnie został wprowadzony do Ameryki Północnej na początku lat 80., jest tak skonstruowany, że prawie wszyscy opiekunowie i psy mogą uczestniczyć na pewnym poziomie. Obejmuje to psy wszystkich kształtów, rozmiarów i wieku - a także ich ludzi.

A korzyści płynące ze zwinności zgadzają się z tym, że Mark Shambour, właściciel K9 Korral Obedience Training Center w Sarasocie na Florydzie, ma wiele. „Psy po prostu to uwielbiają; większość z nich ma to, co można opisać tylko jako ogromne uśmiechy na twarzach przez cały czas, gdy poruszają się po kursie”, mówi. „Agility stawia przed nimi wyzwanie - jak szybko i jak dobrze mogą wykonać sprzęt - i cały czas szukają dla ciebie instrukcji. Z perspektywy szczeniaka, co może być lepszego?”

Podczas gdy zajęcia agility w ośrodku Shambour są „wyłącznie dla zabawy”, mówi, że konkurencja jest czymś, co indywidualni trenerzy mogą podjąć, gdy poczują sport i poczucie sukcesu swojego psa.

„Dla początkujących zalecam, aby zachować lekkość, kiedy zaczynasz od początku, widząc, jak twój pies się do tego przyzwyczaił i jak ci się to podoba” - mówi.„Co najważniejsze, pozostaw dowolne podejście do drzwi i bądź świadomy tego, jak czuje się twój pies”.

Podczas gdy większość szczeniąt albo „zwinność zwala się jak kaczki do wody”, albo z czasem przyzwyczaja się do sportu, Shambour mówi, że ważne jest, aby zwracać uwagę na oznaki, że pies nie cieszy się z aktywności.

„Jest to bardzo rzadkie, ale niektóre psy są zbyt przerażone lub pragną dostać się do sprzętu lub po prostu nie lubią stymulacji bycia z wieloma innymi psami w towarzystwie, w grupie” - wyjaśnia. „W takich przypadkach może to wymagać trochę więcej czasu lub trików lub prywatnych klas agility, aby je dostroić. To, co mówię moim klientom, to nie zmuszaj psa, by to zrobił, pozwól, by stało się to na własnych warunkach.”

Jeśli twój pies jest w podeszłym wieku lub cierpi na problemy zdrowotne, które mogą ograniczać zakres jego ruchów, może to być powód, aby nie dążyć do zwinności - ale nawet w tych przypadkach można uruchomić łagodniejsze kursy dla psów starszych lub niepełnosprawnych. Jeśli chodzi o opiekunów, którzy wstają od lat, Shambour mówi, że jego wewnętrzny trening zwinności na Florydzie jest darem niebios.

„Mamy w pełni klimatyzowany obiekt, aw upalne lato, jesteśmy tu jak ogórki” - mówi. „To wspaniały sposób, aby wydostać się z upału - iz dala od komarów - bez poświęcania ćwiczeń Fido”.

W Harrowsmith, Ontario, na północny wschód od Toronto, Jennifer Laird prowadzi psy od około siedmiu lat. W przeciwieństwie do pokonywania upałów na Florydzie, nazywa zwinność psa „wspaniałym sposobem na ćwiczenie swojego zwierzaka przez zimne miesiące”.

Laird, który jest sekretarzem Kanadyjskiego Stowarzyszenia Agility - narodowego organu, który zarządza sportem w miarę jego rozwoju i zapewnia wszystkim dobre samopoczucie i bezpieczeństwo - rozpoczął zręczność z nieprawdopodobnym psem: dziewięcioletnim ratunkiem Dalmatyńczyk o imieniu Frederica.

„Nie miała żadnych umiejętności, kiedy do mnie przyszła; była tym całkowicie hiper-psem, który po prostu nie chciał słuchać”- wspomina. „Częścią problemu była sama rasa - Dalmatyńczyków hodowano jako psy przewozowe, których zadaniem było biec przed wozami strażackimi, aby pomóc oczyścić ścieżkę i szybko poprowadzić konie i strażaków do pożarów. Tak więc instynktownie te psy nie patrzą na swoich ludzi w poszukiwaniu wskazówek”.

Aby rozwiązać ten problem, Laird zapisał się na podstawowe klasy posłuszeństwa - mówi, każdy pies powinien znać podstawowe rozkazy, usiąść, zostać i przyjść przed próbą zwinności. Kiedy Fryderyka to opanowała, nadszedł czas, by przejść do zwinności.

Udało się i Frederica rozkwitła w zwinności; według Lairda dalmatyńczyk „uwielbiał chodzić na zajęcia”, a nawet zaczynał żartować, gdy rozpoznała zakręt na drodze prowadzącej do ośrodka treningowego.

„Uwielbiała być ze mną, uwielbiała spędzać czas z innymi psami” - mówi Laird. „Szczerze mówiąc, koleżeństwo z innymi handlarzami było dla mnie dużym remisiem. Bez względu na to, gdzie się wybierasz, od wybrzeża do wybrzeża i po obu stronach granicy, społeczność [agility] jest tak wspaniała - przyjazna, ciepła, przyjazna i całkowicie wspierająca. Wszyscy po prostu chcą, aby wszyscy odnieśli sukces i, co najważniejsze, bawili się”.

W pobliżu, w Kemptville, Ontario, Linda DeVerno, prezes jednego z najstarszych kanadyjskich klubów agility, Dogs 4 Fun, przypomina uczucia Lairda.

„Bez względu na to, gdzie jesteś, zawsze jest taka świetna grupa ludzi i psów!” Mówi DeVerno. „W rzeczywistości, sprawność rośnie tak bardzo, polecam, aby ludzie, którzy myślą o próbie znalezienia wydarzeń na swoim obszarze - jest tak wiele różnych miejsc, które obecnie sprawują zwinność - i idź i sprawdź to. Porozmawiaj z ludźmi, których tam spotkasz, zadawaj pytania… Obiecuję, że nie ugryziemy!”

>> Aby dowiedzieć się, jak zrobić swój własny kurs agility na podwórku, odwiedź stronę: moderndogmagazine.com/diyagility