Czy psy usługowe mogą obwąchać gluten?

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:19

W dzisiejszych czasach nie można wejść do sklepu spożywczego lub restauracji bez zauważalnego wzrostu popularności produktów bezglutenowych. Co zaczęło się jako medyczna konieczność dla niektórych, rozkwitło w najnowszy trend dietetyczny - i założymy się, że znasz kogoś, kto nie ma glutenu.

Gluten jest białkiem pszenicy, jęczmienia i żyta. Ludzie wycinali je ze swoich diet z wielu powodów; niektórzy uważają, że jest to zdrowsza opcja, podczas gdy inni mają różne poziomy wrażliwości na to, co może powodować rozstrój żołądka i ból brzucha.

Dzięki uprzejmości Nosy Dog Detection Willow, niemiecki krótkowłosy pointer, został przeszkolony, aby pomóc właścicielowi wykryć gluten.

Ale dla szacowanej 1 na 100 osób na całym świecie, u których zdiagnozowano celiakię, chorobę autoimmunologiczną, pozostawanie z dala od glutenu jest koniecznością medyczną. Jeśli osoba cierpiąca na chorobę spożywa nawet niewielką ilość glutenu, może cierpieć na chorobę podobną do zatrucia pokarmowego - według Fundacji Celiakii Choroby ma długoterminowe skutki zdrowotne. Jedyną metodą leczenia celiakii jest ścisła dieta bezglutenowa. Nawet spożywanie śladowych ilości poprzez skażenie krzyżowe może prowadzić do ataku, a unikanie glutenu jest bardzo trudne, ponieważ może występować w różnych produktach, od żywności po leki.

Pytanie brzmi: czy ludzie z tą chorobą mogą korzystać z usług psa? Niektóre psy usługowe pomagają osobom niewidomym, głuchym lub cierpiącym na PTSD, a psy do wykrywania zapachów zostały wyszkolone do wąchania cukrzycy i raka. Czy osiągnęliśmy punkt, w którym psy mogą zostać przeszkolone do wykrywania glutenu?

Willow, pies do wykrywania glutenu

Dawn Scheu z Michigan cierpi na szczególnie ciężką postać celiakii. Została zdiagnozowana pięć lat temu i mówi, że potrzeba mniej niż 10 części na milion glutenu, aby spowodować jej chorobę. Ale mówi, że w tym roku była znacznie zdrowsza, odkąd zaczęła pracować z trenerem Kathryn Watters, aby nauczyć psa wykrywania glutenu.

Scheu, były ratownik medyczny, który pracował z psami poszukiwawczo-ratowniczymi, rozpoczął współpracę z Watters, aby we wrześniu 2013 roku wyszkolić Willow, młodego niemieckiego pointeru krótkowłosego. W pośpiechu w sklepie spożywczym chwyciła pudełko krakersów, które uważała za bezglutenowe. Ale przypadkowo podniosła niewłaściwe pudełko. Kiedy Scheu wrócił do domu, Willow zagrzebała się w tył nóg jej właściciela, a następnie w torbę, a potem Scheu zrozumiała swój błąd.

Willow jest uważana za psa usługowego, więc może towarzyszyć Scheu w sklepach i restauracjach. Kiedy ona i jej mąż zabrali Willow, aby po raz pierwszy z nimi zjeść, przyprowadzili kolejnego specjalnego gościa, aby świętować: Watters.

„Kiedy [Watters] mnie spotkał, wyglądałem jak chodzący trup, a teraz mam kolor na twarzy i moje włosy są lepsze”, mówi Scheu. „Od czasu, gdy dostałem Willow, byłem glutenowany tylko raz” (bycie glutenowanym oznacza być skażonym glutenem).

Wtedy właśnie była w parku z grupą i odeszła od Willow, by zaaplikować spray na robaki, którego nie znała, zawierała gluten. Kiedy wróciła do Willow, pies wskazał na nią. Zajęło Scheu kilka minut, ale zdała sobie sprawę, że sprawca jest sprawcą i szybko wrócił do domu, by go zmyć. Była chora przez 10 tygodni po tym incydencie i musiała być na sterydach, ale mogło być o wiele gorzej, gdyby nie dla Willow.

Watters i Scheu wierzą, że Willow wykrywa gluten z dokładnością od 95 do 98 procent, ale nadal z nią współpracują.

Dzięki uprzejmości Uniwersytetu Auburn Baxter, pies wykrywający zapach na Uniwersytecie Auburn, zatrzymuje się, gdy rozpoznaje zapach, którego szuka podczas demonstracji.

Pojawiająca się możliwość

Rozmawialiśmy z kimś w Fundacji Celiac Disease Foundation, aby zdobyć wiedzę organizacji na temat psów do wykrywania glutenu dla osób żyjących z tą chorobą. Jej konsensus medyczny jest taki, że „nie ma żadnych badań, które mogłyby je poprzeć lub obalić”, mówi CEO Marilyn Grunzweig Geller. „Nie ma protokołu; nie ma metody naukowej”na szkolenie psów.

Następnie rozmawialiśmy z dr Paulem Wagonerem, starszym naukowcem Canine Performance Sciences w Auburn University College of Veterinary Medicine. Chociaż znany na całym świecie program nie badał wykrywania glutenu, Wagoner prowadzi badania nad wieloma tematami zapachowymi. W pomysle dostrzegł wiele możliwości. „Nie mam powodu sądzić, że to niemożliwe” - mówi. „Zasadniczo, jeśli możesz zidentyfikować cel, który jest powiązany z problemem, to jest to wykonalne”.