Jak oswoić lisa - i zbudować psa

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Załóżmy, że chcesz zbudować idealnego psa od podstaw. Jakie byłyby kluczowe składniki przepisu? Lojalność i spryt będą musiały. Śliczny byłby również, być może z delikatnymi oczami i kędzierzawym, krzaczastym ogonem, który macha z radości tylko w oczekiwaniu na twój wygląd. I możesz rzucić kudłatym futrem, które wydaje się krzyczeć: „Mogę nie być piękna, ale wiesz, że cię kocham i potrzebuję cię”.

Rzecz w tym, że nie musisz się tym zajmować. Ludmiła Trut i Dmitri Belyaev już to dla ciebie zbudowali. Idealny pies. Z wyjątkiem, że to nie pies, to lis. Udomowiony. Zbudowali go szybko - zadziwiająco szybko, by zbudować zupełnie nowe stworzenie biologiczne. Zajęło im to mniej niż sześćdziesiąt lat, mrugnięcie czasu ewolucyjnego w porównaniu z czasem, w którym nasi przodkowie musieli oswoić wilki z psami. Zbudowali go w często nie do zniesienia minus 40F na Syberii, gdzie Ludmiła i przed nią Dmitri prowadzili jeden z najdłuższych, najbardziej niesamowitych eksperymentów na temat zachowania i ewolucji, jakie kiedykolwiek opracowano. Rezultatem są urocze, oswojone lisy, które lizałyby twoją twarz i rozpływały twoje serce.

Napisano wiele artykułów na temat eksperymentu udomowienia lisów, ale nowej książki, Jak oswoić lisa {i zbudować psa} (2017, University of Chicago Press), z którego ten artykuł jest dostosowany, jest pierwszym pełnym opowiadaniem historii. Historia sympatycznych lisów, naukowców, opiekunów (często biednych miejscowych, którzy poświęcili się pracy, której nigdy nie w pełni zrozumieli, ale poświęciliby wszystko za), eksperymentów, intryg politycznych, tragedii i tragedii, historii miłosnych i kulisy działań. Wszyscy tam są.

Zaczęło się w latach 50. i trwa do dziś, ale na chwilę wraca z nami do 1974 roku.

Pewnego czystego, rześkiego wiosennego poranka w tym roku, gdy słońce świeciło na jeszcze nie stopionym zimowym śniegu, Ludmiła wprowadziła się do małego domku na skraju eksperymentalnej farmy lisów na Syberii z niezwykłym małym lisem o imieniu Pushinka, po rosyjsku „malutki kula szumu.” Pushinka była piękną kobietą o przenikliwych czarnych oczach, srebrnym futrze z czarnymi końcówkami i próbce białej biegnącej wzdłuż lewego policzka. Niedawno obchodziła swoje pierwsze urodziny, a jej oswojone zachowanie i podobne do psów sposoby okazywania uczuć uczyniły ją ukochaną przez wszystkich na farmie lisów. Ludmiła i jej kolega naukowiec i mentor Dmitrij Biełajew zdecydowali, że nadszedł czas, by sprawdzić, czy Pushinka jest tak udomowiona, że będzie mogła poczynić wielki krok naprzód, aby stać się prawdziwie domową. Czy ten mały lis może mieszkać z ludźmi w domu?

Plan Belyaeva dotyczący eksperymentu był śmiały. Udowodniono, że udomowienie gatunku następuje stopniowo, przez tysiące lat. Jak mógł oczekiwać jakichkolwiek znaczących rezultatów, nawet jeśli eksperyment trwał dziesiątki lat? A jednak tutaj był lis taki jak Pushinka, który był tak podobny do psa, że przyszła, kiedy jej imię zostało nazwane i mogła zostać wypuszczona na farmę bez smyczy. Podążała za robotnikami, gdy wykonywali swoje obowiązki, i uwielbiała chodzić na spacery z Ludmiłą wzdłuż cichej wiejskiej drogi prowadzącej przez farmę na obrzeżach Nowosybirska na Syberii. A Pushinka była tylko jedną z setek lisów, które wyhodowano dla oswojenia.

Wprowadzając się do domu na skraju farmy z Pushinką, Ludmiła przeprowadzała eksperyment lisa w bezprecedensowym terenie. Ich 15-letnia selekcja genetyczna pod względem poskromienia lisów wyraźnie się opłaciła. Teraz ona i Belyaev chcieli odkryć, czy mieszkając z Ludmiłą, Pushinka będzie rozwijać z nią szczególną więź, którą psy mają z ludzkimi towarzyszami. Z wyjątkiem zwierząt domowych, większość udomowionych zwierząt nie tworzy bliskich związków z ludźmi i zdecydowanie najbardziej intensywnych form miłości i lojalności między ludźmi a ich psami. Co spowodowało różnicę? Czy ta głęboka więź między człowiekiem a zwierzęciem rozwinęła się przez długi czas? A może powinowactwo do ludzi może być zmianą, która może się szybko pojawić, tak jak w przypadku wielu innych zmian, które Ludmiła i Belyaev widzieli już u lisów? Czy życie z człowiekiem w naturalny sposób doprowadzi do lisa, który był tak udomowiony?

Dom o powierzchni 700 metrów kwadratowych miał trzy pokoje oprócz kuchni i łazienki. Ludmiła przeniosła łóżko, małą kanapę i biurko do jednego pokoju, aby służyło jako jej sypialnia i biuro połączone, a ona zbudowała legowisko w innym pokoju dla Pushinki. Trzeci pokój był wykorzystywany jako wspólny obszar, wyposażony w kilka krzeseł i stół, gdzie Ludmiła jadła posiłki i gdzie czasami gromadzili się asystenci naukowi lub inni goście. Pushinka będzie mogła swobodnie poruszać się po całym.

Gdy Ludmiła odkryłaby w ciągu wielu miesięcy z Pushinką, sympatyczny mały lis nie tylko idealnie się z nią zamieszkał, ale stałby się równie wierny jak najbardziej lojalny z psów. Opowieść Pushinki dopiero się zaczęła. Ona i Ludmiła przeżyją wiele razem, podobnie jak wielu innych lisów i wielu innych badaczy pracujących na Syberii, ponieważ ten odważny eksperyment udomowienia dopiero zaczynał ujawniać wszystkie cuda, które mogłyby służyć nauce.

Więcej informacji można znaleźć w nowej książce Lee Dugatkina i Ludmiły Trut Jak oswoić lisa {i zbudować psa}.

Fragment zmodyfikowany z książki Lee Dugatkina i Ludmiły Trut na 2017 Jak oswoić lisa {i zbudować psa}, The University of Chicago Press