Znakowanie i upamiętnianie utraty zwierząt

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Kiedy tracimy ukochaną osobę, historie naszego życia zmieniają się na zawsze. Nasze związki z tymi istotami nie zniknęły, ale są przekształcane, gdy idziemy naprzód w czasie. Sposób, w jaki wybieramy oznaczanie i honorowanie takich wydarzeń, jak małżeństwa, narodziny, ważne religijne lub duchowe kamienie milowe, przemiany na scenie życiowej lub śmierć, przesiąknięty jest starożytną tradycją rytuału. Nasze historie życia i tego, kim jesteśmy, zmieniają się przez stratę. Pomimo bólu większość ludzi odkrywa „pozytywy”, które po zastanowieniu pomagają nam docenić zdobyte doświadczenia i mocne strony lub cechy, które nie zostałyby odkryte bez tak potężnych przejść. Oznaczanie tych strat poprzez rytuały lub inne sposoby upamiętniania to zdrowy pierwszy krok w kierunku przejścia przez żałobę.

Rytuały pomagają w rzeczywistości utraty

W przypadku śmierci rytuały służą wielu zdrowym celom. Na poziomie osobistym pozwalają nam poświęcić czas na zatrzymanie, przypomnienie, uhonorowanie i utrwalenie w pamięci daru obecności i wspólnego związku. Pomagają nam dostroić się do rzeczywistości straty, gdy czasami po prostu nie czują się „prawdziwie”. Pomniki pozwalają nam świętować to, co było i zacząć opłakiwać to, co zostało utracone. Na poziomie społecznym pozwalają nam zdobyć wsparcie od innych i umożliwić innym, którzy kochają i dbają o nas, zaoferowanie wsparcia. Ci inni mają również okazję świętować i opłakiwać. Żałoba, choć wyjątkowa dla każdego człowieka, jest wspólnym i bardzo wspólnotowym doświadczeniem.

Co ważne, rytuały pamięci - bez względu na to, czym są - działają jak kotwice, które pomagają nam, gdy próbujemy zrozumieć ból i zawód miłosny. Rytuały pomagają nam zacząć pisać następny rozdział w historii naszych zmienionych rzeczywistości.

Czasami utrata zwierzaka może być zaskakująco przytłaczająca. Często zdarza się, że ludzie stają się oślepieni tym, jak bardzo są dotknięci, gdy zwierzę umiera. Dla niektórych jest to najgorsze doświadczenie straty, której jeszcze doświadczyli. Są zaskoczeni, a czasami zawstydzeni, przez to, jak mocno zostali uderzeni śmiercią zwierzęcia. Mogą myśleć, że coś jest z nimi nie tak. Może to być szczególnie izolujące doświadczenie, a społeczeństwo często odrzuca utratę zwierzęcia jako nie tak ważną w porównaniu z utratą ukochanej osoby. Ale prawda jest taka, że czasami utrata zwierzaka jest najgorszą stratą, jakiej kiedykolwiek doświadczy ktoś. Sposoby, w których odnajdujemy, jak wpływa na nas strata - i znaleźć wsparcie po drodze - często zaczynają się od rytuału.

Smutek i pamięć

Po wielu latach praktykowania medycyny weterynaryjnej jestem nieustannie zdumiony sposobami, w jakie ludzie zaczynają ten proces „tworzenia zmysłów”. Co wydaje się normalne i akceptowalne przez niektórych, wydaje się dziwne i szalone dla innych. Pamiętaj, że niezależnie od tego, czy zdecydujesz się zapamiętać swojego zwierzaka, liczy się czas poświęcenia czasu na jego zapamiętanie. Tradycje kulturowe i duchowe mogą wzbogacić różne środki wyrazu, więc gdy szukasz wsparcia dla innych, pamiętaj, że tylko dlatego, że coś jest ci nieznane lub nawet dziwne, może to być jedyna rzecz, która najbardziej im pomaga.

Na przykład jestem pisarzem i znajduję pocieszenie w księgowaniu lub czytaniu tego, co inni napisali, kiedy stracili zwierzę. Jedną z moich ulubionych książek jest Angel Pawprints: Refleksje na temat kochania i utraty psiego towarzysza (Laurel E. Hunt, wyd.) Od Rudyarda Kiplinga do Eugene'a O'Neilla, niektórzy z największych pisarzy, jakich kiedykolwiek widział świat, poetycili się w swoich osobistych przejawach utraty i pamięci związanych ze zwierzęcym towarzyszem.