Czy to bezpieczne dla Twojego psa?

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Niezliczone historie zagubionych psów łączą się z ich właścicielami dzięki ich mikroczipom. Urządzenia te są małe, niedrogie i łatwe do wszczepienia. Jeśli twoja szczenię pochodzi ze schroniska lub organizacji ratowniczej, są szanse, że już ją ma. Dlaczego więc nie wszystkie zwierzęta muszą mieć mikroczipy, jak w Wielkiej Brytanii i niektórych miastach USA? Czy mikrochipowanie jest naprawdę konieczne? A jeśli tak, to czy mikrochipowanie psa jest bezpieczne?

Czym są mikroczipy dla zwierząt?

Mikroczipy wszczepiane w zwierzęta to małe cylindryczne kapsułki wykonane z biokompatybilnego szkła lub polimeru. Każdy z nich zawiera układ elektroniczny lub transponder z unikalnym kodem 10–15 cyfr. Po wszczepieniu chip pozostaje uśpiony aż do momentu przejścia przez skaner. Fale radiowe ze skanera aktywują transponder, przesyłając numer identyfikacyjny na ekran. Całe urządzenie ma w przybliżeniu wielkość i kształt ziarna ryżu.

To nieporozumienie, że mikrochipy są włączone dzięki śledzeniu GPS. Niestety, nie można ich użyć do zlokalizowania psa, jeśli się zgubi. Zamiast tego pozwalają schroniskom, organizacjom ratowniczym i placówkom weterynaryjnym zidentyfikować znalezione zwierzęta i połączyć je z prawowitymi właścicielami.

Czy mikrochipowanie psa jest bezpieczne?

W 1996 r. Brytyjskie Stowarzyszenie Weterynarii Małych Zwierząt (BSAVA) uruchomiło bazę danych o niepożądanych reakcjach na mikroczipy. Od 1996 do 2009 r. Ponad 4 miliony zwierząt zostało rozdrobnionych i zgłoszono tylko 391 działań niepożądanych. Najczęstszą „reakcją” była migracja mikroczipa z pierwotnego miejsca implantacji.

W ciągu 13 lat były:

• 36 przypadków awarii mikroprocesora
• 72 stracone żetony
• 229 przypadków migracji chipów
• jeden przypadek utraty włosów w miejscu implantacji
• 23 przypadki obrzęku w miejscu implantacji
• 20 przypadków zakażenia w miejscu implantacji
• dwa przypadki tworzenia się guza w miejscu implantacji
• i osiem reakcji wymienionych jako „nieznane”

Przyjrzyjmy się niektórym potencjalnym reakcjom związanym z mikrochipowaniem Twojego psa:

-Migracja

Najczęstszym problemem związanym z mikroprocesorem zgłaszanym do BSAVA jest migracja mikroprocesorów. Większość mikroczipów jest wszczepiana między łopatki psów i kotów. Istnieją duże grupy mięśni w tym obszarze, które pomagają utrzymać chip przed dryfowaniem. Ponadto nowoczesne mikroczipy zazwyczaj mają zewnętrzną osłonę, aby zapobiec migracji. Mimo to mikroczipy mogą czasami przemieszczać się do innych części ciała - najczęściej boku, barku lub łokcia.

Chociaż nie stanowi to zagrożenia dla zdrowia lub bezpieczeństwa, utrudnia to osobie dokonującej zmiany skanera zlokalizowanie układu. Jednak większość personelu schroniska i weterynarii ma świadomość możliwości migracji. Są oni przeszkoleni, by wolno biegać skanerem wzdłuż szyi, pleców i obu stron zwierzęcia, zanim nie zostanie zawarty mikroczip.

-Funkcja

Podobnie jak każde urządzenie, mikroczipy czasami zawodzą i nie mogą być wykryte przez skaner, ale przypadki te są bardzo rzadkie. Same skanery mogą również działać nieprawidłowo, chociaż znowu nie jest to powszechne.

Usterka mikroprocesora często może być zakłócona błędem człowieka, takim jak niewłaściwa lub niekompletna technika skanowania. Dodatkowo długie lub matowe płaszcze, nadmierne odkładanie tłuszczu, metalowe obroże lub trudne zachowanie psa mogą również zakłócać skanowanie i wykrywanie mikroczipa.

- Reakcje w miejscu implantacji

Utrata włosów, obrzęk i infekcje w miejscu implantacji są niezwykle rzadkie w oparciu o statystyki bazy danych BSAVA. Każda z tych kwestii jest łagodna i łatwa do rozwiązania z czasem i nieinwazyjnym leczeniem.

Chociaż nie są śledzone przez bazę danych, niektórzy właściciele zgłaszają ból, dyskomfort lub krwawienie natychmiast po wszczepieniu mikroczipa. Igły używane do dostarczania wiórów pod skórą są dość duże w porównaniu z tymi używanymi do szczepień lub pobierania krwi. Z tego powodu wielu lekarzy weterynarii stosuje miejscowe środki znieczulające lub mikroczipy implantu podczas rutynowych operacji spłukiwania / kastracji, aby zminimalizować te problemy.

-Rak

Jednym z największych problemów z bezpieczeństwem mikroprocesorów dla właścicieli psów jest ryzyko guzów nowotworowych. Według American Veterinary Medical Association (AVMA):

„Zgłoszono guzy związane z mikroczipami u dwóch psów i dwóch kotów, ale u co najmniej jednego psa i jednego kota guz nie mógł być bezpośrednio połączony z samym mikroczipem (i mógł być spowodowany przez coś innego)”.

Jeśli chodzi o doniesienia o nowotworach u myszy i szczurów z mikroprocesorem, AVMA twierdzi, że większość z nich była wykorzystywana w badaniach nad rakiem, gdy wykryto guzy, a szczury i szczepy myszy stosowane w badaniach są bardziej narażone na rozwój raka.

-Paraliza / Śmierć

U bardzo małych zwierząt odnotowano tragiczne przypadki paraliżu, a nawet śmierci związane z mikrochipowaniem, chociaż przypadki te są niezwykle rzadkie. W jednym przypadku Chihuahua o imieniu Charlie Brown wykrwawił się na śmierć z maleńkiego otworu do wkładania mikroczipów. Inny raport stwierdza, że zmagający się kotek zmarł, gdy jego mikroczip wszedł do pnia mózgu podczas implantacji.

Chociaż są to pojedyncze incydenty, z pewnością podkreślają korzyści ze zwierząt domowych z mikrochipami w znieczuleniu.

Jakie są alternatywy dla mikrochipowania Twojego psa?

Podczas gdy korzyści wynikające z mikroprocesora Twój pies znacznie przewyższa ryzyko, to czy to zrobić, czy nie, jest nadal osobistym wyborem w większości Stanów Zjednoczonych. Według badania ponad 7 700 zwierząt domowych, psy z mikroczipami były ponad dwukrotnie częściej spotykane ze swoimi właścicielami niż bez. (21,9% vs. 52,2%).

AVMA wyjaśnia dalej, że „w przypadku zwierząt mikroprocesorowych, które nie wróciły do swoich właścicieli, w większości przypadków wynikało to z nieprawidłowych informacji o właścicielu (lub braku informacji o właścicielu) w bazie danych rejestru mikroczipów”.

Jeśli jednak nadal nie masz pewności, czy mikrochipowanie psa jest bezpieczne, masz inne opcje.

-ID Tagi

Według AVMA, nawet jeśli zwierzę ma mikrochip, „nic nie zastępuje kołnierza z aktualnymi identyfikatorami”. Jednak wiele zwierząt domowych gubi się bez kołnierzyków lub traci swoje identyfikatory podczas zagubienia.

-Tatuaż

Wiele osób używa tatuaży do celów identyfikacyjnych u zwierząt gospodarskich, ale praktyka ta jest znacznie mniej powszechna u zwierząt domowych. Dawne wyścigi Charty mogą mieć tatuaże na nausznikach, brzuchach lub wewnętrznych tylnych nogach. Jeśli nie chcesz mikrochipować swojego psa, skontaktuj się z weterynarzem, aby sprawdzić, czy oferuje on tatuowanie.

Szeroko otwarte zwierzęta pisze:

„Geniusz używania tatuaży jako metody identyfikacji jest dwojaki. Tatuaż nie może spaść jak etykieta, ale nie wprowadza obcego obiektu do ciała zwierzęcia, takiego jak mikrochip.”

Najlepiej wykonać zabieg w znieczuleniu.

-Urządzenia GPS

Kilka urządzeń do śledzenia GPS trafiło na rynek, dzięki czemu właściciele mogą określić lokalizację swojego zagubionego zwierzaka w swoim zasięgu sieci komórkowej. Podczas gdy wiele z tych urządzeń zapewnia długą żywotność baterii, odporność na wstrząsy i wodoodporność, podobnie jak znaczniki ID, stają się bezużyteczne, jeśli zostaną oddzielone od zwierzęcia.

Aby dowiedzieć się więcej o zaletach i wadach mikrochipowania Twojego psa, sprawdź te posty: Mikroukłady oszczędzają tysiące zwierząt, ale nie zawsze są skuteczne

8 rzeczy, które musisz wiedzieć o mikrochipowaniu Twojego psa

Bitwy o opiekę nad psami podkreślają znaczenie mikrochipowania twoich zwierząt

H / T do AVMA

Czy chcesz zdrowszego i szczęśliwszego psa? Dołącz do naszej listy e-mailowej, a my podarujemy 1 posiłek potrzebującemu schronisku!

Tagi: rak, bezpieczeństwo psów, mikroczip, mikroprocesor