Kapibary: olbrzymie gryzonie Ameryki Południowej i egzotyczne zwierzęta

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Największy gryzoń na świecie

Kapibary to największe gryzonie na świecie. Krępe południowoamerykańskie olbrzymy mogą ważyć nawet 145 funtów (a czasem nawet więcej) i mogą osiągnąć wysokość dwóch stóp na ramieniu i cztery i pół stopy długości.

Kapibary to bardzo społeczne, półwodne zwierzęta, które żyją w grupach i żywią się roślinami. Chociaż często poruszają się powoli po swoim trawiastym siedlisku, mogą biegać szybko, gdy to konieczne. Są też świetnymi pływakami.

Naukowcy uważali, że zwierzęta są rodzajem świni. W rzeczywistości ich naukowa nazwa (Hydrochoerus hydrochaeris) oznacza „świnię wodną”. Naukowcy wiedzą teraz, że kapibary są gryzoniami i są spokrewnione ze świnkami morskimi.

Zwierzęta zamieszkują również większość Ameryki Południowej i część Ameryki Środkowej. Mieszkają również w ogrodach zoologicznych i parkach dzikiej przyrody na całym świecie i czasami są trzymane jako egzotyczne zwierzęta.

Ciało kapibary

Kapibara ma ciężkie ciało o długich i szorstkich włosach czerwono-brązowych, żółto-brązowych lub szarych. Jego długa głowa ma tępy pysk i małe uszy. Oczy są również małe i znajdują się wysoko na głowie.

Zwierzę ma krótkie nogi. Jego tylne nogi są dłuższe niż przednie, a stopy są lekko splecione. Stopy zostawiają ślady w kształcie gwiazdy w miękkim materiale, takim jak błoto. Przednie łapy mają cztery palce, podczas gdy plecy mają tylko trzy.Kapibary chodzą, biegają i pływają z łatwością i siedzą jak pies.

Kapibara wydaje się nie mieć ogona, ale w rzeczywistości ma maleńki, prymitywny i nieruchomy kikut na końcu swojego ciała, który czasami nazywany jest ogonem.

Nazwa „kapibara” pochodzi od słowa „mistrz trawy” w języku ludu Guarani z Ameryki Południowej.

Siedlisko i dieta

Kapibary zamieszkują lasy i tereny trawiaste w pobliżu bagien, bagien, jezior, stawów i rzek. Ich oczy, uszy i nozdrza znajdują się w górnej części głowy, co oznacza, że kapibara może być zanurzona w wodzie, przy czym tylko górna część głowy jest pokazana. Pozwala to oddychać i badać otoczenie, podczas gdy większość jego ciała jest ukryta pod wodą. Hipopotamy w Afryce mają taką samą adaptację.

Kapibary mogą pozostać całkowicie zanurzone w wodzie do pięciu minut. Woda zapewnia żywność, a także ochronę przed niebezpieczeństwem. Zwierzęta są roślinożercami i jedzą trawy i rośliny wodne, ale będą też jeść owoce, zboża i trzciny, gdy trawa wyschnie. Kiedy żują jedzenie, przesuwają szczęki z boku na bok, a nie w górę iw dół, jak my.

Grupy społeczne

Kapibary zwykle żyją w grupach od dziesięciu do trzydziestu zwierząt, chociaż obserwowano zwierzęta samotne. Dominujący mężczyzna przewodzi grupie, która składa się z kobiet, niemowląt i młodszych mężczyzn.

Grupa zazwyczaj pasie się rano i wieczorem, ale czasami karmi się nocą, aby uniknąć drapieżnictwa. Zwierzęta spędzają najgorętszą część dnia w wodzie lub błocie.

Grupy mogą powiększać się do około stu zwierząt, gdy kapibary gromadzą się wokół źródła wody w porze suchej. Zasięg domu grupy wynosi około pięćdziesięciu hektarów i częściowo pokrywa się z zasięgami innych grup.

Wokalizacje

Kapibary często wokalizują i wytwarzają szeroki zakres dźwięków. Szczekają, gdy zbliża się niebezpieczeństwo, aby ostrzec swoją grupę i odstraszyć drapieżników. Kora brzmi dość podobnie do kory psa. Zwierzęta komunikują się także ze sobą za pomocą gwizdków, ćwierkanie, pisków, kliknięć, mruczenia, warczenia i pomruków. Jeden właściciel kapibary porównał dźwięk wykonany przez jej zwierzaka do dźwięku licznika Geigera

Komunikacja jest szczególnie ważna między matką a jej dziećmi. Zarówno matka, jak i młodzież wołają, by utrzymywać kontakt w swojej grupie, zwłaszcza gdy grupa się porusza. Niemowlęta mogą wokalizować prawie nieprzerwanie.

Dominujący samiec warczy i goni inne zwierzęta, aby utrzymać pozycję lidera swojej grupy. Obserwatorzy twierdzą, że poważne walki między gryzoniami są jednak rzadkie.

Komunikacja przez zapach

Kapibary komunikują się poprzez swój zmysł węchu oprócz tworzenia dźwięków. Samce i samice mają gruczoł zapachowy zwany morillo w górnej części pysków. Samce mają większe morillos niż samice. Dominujący samiec pociera morillo o trawę, uwalniając lepki biały płyn, który jest pachnący i zaznacza terytorium grupy. Gruczoły odbytu zwierzęcia również uwalniają zapachową substancję.

Inne osobniki oprócz dominujących wydzielanych przez mężczyzn wydzielin zapachowych do komunikacji. Samce jednak zazwyczaj pachną marką częściej niż kobiety. Ponadto zdają się częściej zaznaczać moczem niż kobiety.

Reprodukcja

Kapibary często kojarzą się w wodzie. Dwa do ośmiu dzieci rodzą się po okresie ciąży około 130 do 150 dni. Dzieci zaczynają jeść trawę, gdy mają zaledwie kilka dni i są odsadzane w wieku około szesnastu tygodni. Gromadzą się w żłobku i mogą otrzymywać mleko od innych karmiących kobiet oprócz własnej matki. Grupa jako całość chroni dzieci przed niebezpieczeństwem.

Samica generalnie ma jeden miot rocznie, ale czasami może mieć dwa. W niewoli kapibary żyją do dwunastu lat. Na wolności ich życie jest zazwyczaj znacznie krótsze z powodu drapieżnictwa.

W niektórych miejscach legalne jest trzymanie kapibarów jako zwierząt domowych, ale w innych jest to nielegalne. Każdy, kto chce otrzymać kapibarę jako zwierzę domowe, powinien dokładnie sprawdzić swoje lokalne zasady.

Egzotyczne zwierzęta

Kapibary są często (ale nie zawsze) łagodne i spokojne w niewoli i często (ale nie zawsze) pozwalają ludziom je pieścić. Wielu zdaje się cieszyć z głaskania. Jak w przypadku każdego egzotycznego zwierzęcia zakupionego od hodowcy, ważne jest jednak, aby pamiętać, że egzotyczne zwierzę nie jest zwierzęciem udomowionym. Prawdziwe udomowienie wymaga wielu lat selektywnej hodowli.

W Internecie jest kilka wspaniałych zdjęć i filmów z domowych kapibarów. Zwierzęta domowe lubią pływać w przydomowych basenach, chodzić na spacery z uprzężą i smyczą, a nawet leżeć na sofach. Właściciele twierdzą, że zwierzęta są inteligentne i nadają się do treningu, jak Caplin Rous w powyższym filmie. Jednak zwierzęta nie powinny być uważane za gigantyczne świnki morskie. Dbanie o egzotyczne zwierzę domowe i dbanie o nie są ważnymi przedsięwzięciami.

W naturze kapibary są zwierzętami społecznymi. Ich dzień spędzany jest na interakcji z innymi zwierzętami, a także karmieniu. To nienaturalne, że żyją samotnie. Jeśli są w takiej sytuacji w niewoli, będą potrzebowali dużo ludzkiej uwagi. Najlepszą sytuacją dla zwierząt żyjących w niewoli jest życie w małej grupie kapibarów. Istotne jest, aby zwierzęta żyjące w niewoli miały miejsce do pływania, ponieważ są półwodne.

Ważna uwaga dla potencjalnego właściciela kapibary w opiece weterynaryjnej. Egzotyczne zwierzęta zazwyczaj wymagają leczenia od specjalistycznych weterynarzy lub od ogólnych lekarzy doświadczonych w leczeniu ich gatunków. Znalezienie odpowiedniego weterynarza w rozsądnej odległości od domu może być wyzwaniem.

Wiele pokoleń hodowli selektywnej jest koniecznych, aby udomowić dzikie zwierzę. Każdy, kto myśli o posiadaniu egzotycznego zwierzęcia, musi o tym pamiętać. Zwierzęta egzotyczne nie są udomowione i wymagają szczególnej uwagi, aby były szczęśliwe i zdrowe oraz aby zapewnić bezpieczeństwo ludziom.

Temperament

Kapibary pokazane w tym artykule wydają się być łagodne, a nawet przyjazne. Niektóre filmy online pokazują gryzonie bawiące się innymi zwierzętami i najwyraźniej cieszące się towarzystwem ludzi. Na niektórych zdjęciach i filmach, które widziałem, zwierzęta wydają się okazywać sympatię swoim właścicielom.

Jednak nawet wcześniej spokojna kapibara może czasami wykazywać agresywne zachowanie. Jest to prawdopodobnie nie tyle problem ze zwierzęciem, co z naszym brakiem wiedzy na temat jego potrzeb w zależności od jego płci i etapu życia. Wydaje się, że konsensus właścicieli zwierząt domowych polega na tym, że kapibary nie są z natury agresywne, ale mogą tak być, jeśli zachowujemy się wobec nich niewłaściwie (zgodnie z ich standardami).

Mimo że gryzonie są hodowane w niewoli, nadal są bardzo dzikimi zwierzętami. Należy zawsze pamiętać, że są w stanie mocno gryźć.

Inne interesujące fakty dotyczące kapibary

• Podobnie jak w przypadku innych gryzoni, przednie zęby lub siekacze kapibary nigdy nie przestają rosnąć. Zęby są zwykle zużyte przez twarde trawy, które je zwierzę.
• Kapibary są koprofagami, co oznacza, że zjadają swoje odchody. Takie zachowanie pozwala im uzyskać dodatkowe składniki odżywcze i pożyteczne bakterie. (Szkolenie domowe kapibary dla zwierząt jest głównym tematem. Właściciele zwierząt twierdzą, że można to zrobić.)
• Podobnie jak krowa, gryzonie często zwracają pokarm, aby ponownie go przeżuwać. Jednak są spokrewnieni tylko z krów.
• W niektórych częściach Ameryki Południowej zwierzęta hoduje się na mięso lub skórę. Ma to tę zaletę, że chroni dziką populację przed polowaniami.
• W Wenezueli mięso kapibara jest spożywane w czasie Wielkiego Postu. W poprzednich wiekach zwierzęta były klasyfikowane przez Watykan jako ryby, ponieważ większość czasu spędzali w wodzie. Dlatego mogą być spożywane podczas Wielkiego Postu, kiedy mięso jest zabronione.
• W przeciwieństwie do wielu innych gryzoni, kapibary nie mogą trzymać pożywienia przednimi łapami.
• W niektórych rejonach Stanów Zjednoczonych zwierzęta można zobaczyć na wolności. Uważa się, że dzika populacja pochodzi od uciekinierów.

Kapibara ma krewnego (Hydrochoerus isthmius), który jest znany jako mniejsza kapibara. To zwierzę żyje na małym obszarze w północno-zachodniej części Ameryki Południowej.

Status populacji

Kapibary mają wiele drapieżników, w tym anakond, kajmanów, orłów i dzikich kotów (puma, ocelot i jaguar). Są także ścigani przez ludzi za ich mięso i skóry. Skóra jest używana do produkcji skóry, a tłuszcz pod skórą jest używany do wytwarzania leków.

Chociaż grupy kapibary w niektórych obszarach są pod presją polowań, w tej chwili cała populacja nie jest zagrożona. IUCN (Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody) utrzymuje „Czerwoną listę zagrożonych gatunków”. Na tej liście zwierzęta są klasyfikowane do jednej z dziewięciu kategorii na podstawie ich statusu populacji. IUCN umieściła kapibary w kategorii najmniejszej troski na Czerwonej Liście.

Podobnie jak w przypadku wszystkich zwierząt, które podzielają z nami ziemię, nie możemy być zadowoleni z statusu populacji kapibarów. Chociaż idea utrzymania jednego jako zwierzęcia domowego może być atrakcyjna dla niektórych ludzi, nie należy zapominać o statusie dzikiej populacji.

Referencje

Fakty z Kapibary z zoo w San Diego

Informacje o Hydrochoerus hydrochaeris z National Geographic

Informacje kapibary i fakty o ucieczce zwierzęcia w Stanach Zjednoczonych z USGS (United States Geological Survey)

Wpis kapibary na Czerwonej Liście IUCN