Przewlekłe infekcje ucha (przewlekłe zapalenie ucha) u kotów

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Przewlekłe zapalenie ucha jest zasadniczo długotrwałym zakażeniem ucha, które może dotknąć każdego kota, powodując swędzące, bolesne uszy. Dość wiele rzeczy może wywołać chorobę - pasożyty, alergie, wzrosty i inne - które postępują i mogą prowadzić do pęknięcia błony bębenkowej lub nawet trwałego zwężenia kanału słuchowego. Leczenie rozpoczyna się od czyszczenia ucha i stosowania leków, takich jak środki przeciwdrobnoustrojowe i przeciwzapalne. Jednak w niektórych przypadkach najlepszym rozwiązaniem może być operacja.

Przegląd

Przewlekłe zapalenie ucha jest chorobą kanału usznego kotów. Zapalenie ucha można sklasyfikować jako zewnętrzne (samego kanału ucha zewnętrznego), media (obejmujące ucho środkowe) lub interna (obejmujące ucho wewnętrzne i związane z nim struktury).

W przeciwieństwie do typowych infekcji ucha, na które cierpią ludzie (zwłaszcza dzieci), w których dotknięte jest ucho środkowe, choroba ta ma wpływ na zewnętrzny przewód słuchowy, a przede wszystkim na ucho środkowe i wewnętrzne. Jako taka, choroba ta jest klasyfikowana jako stan dermatologiczny (związany ze skórą).

Typowy proces chorobowy przebiega następująco: Podrażnienie skóry wyściełającej przewód słuchowy powoduje stan zapalny, co powoduje nadmierne wytwarzanie wosku i wygodne środowisko do zarastania drożdży i bakterii (normalnych mieszkańców kanału słuchowego). Te drobnoustroje powodują znaczące swędzenie i więcej stanów zapalnych, co prowadzi do cyklu swędzenia i drapania, prowadzącego do samouszkodzeń poprzez bicie głowy, drapanie, drapanie i pocieranie uszu.

Każdy kot może rozwinąć przewlekłe zapalenie ucha. Roztocza uszne są odpowiedzialne za około 50 procent infekcji uszu u kotów, ale szybka diagnostyka i leczenie roztoczy ucha ogólnie zapobiega przewlekłemu zakażeniu ucha. Alergie środowiskowe (atopia) i alergie pokarmowe mogą również powodować problem. Inne mniej powszechne przyczyny zapalenia ucha zewnętrznego to:

• Mange roztocza (preferencyjnie wpływają na skórę na innych obszarach ciała)
• Polipy lub inne wzrosty w kanale słuchowym
• Ciała obce w uszach, w tym brud, piasek lub materiał roślinny (lisy i awnsy traw)

Najciężej dotknięci pacjenci są często pogrążeni w cyklu zapalenia, zakażenia i pogrubienia tkanek wyściełających kanał słuchowy, co ostatecznie prowadzi do zwężenia kanałów usznych, pękniętych bębnów usznych i gruzu i zakażenia w uchu środkowym. proces bardzo bolesny. Z czasem tkanka bliznowa zamyka kanały, uniemożliwiając dotarcie leków do chorej części kanału. Zablokowane kanały zapobiegają również naturalnemu odkładaniu się komórek skóry w kanale, sebum (wosku) i włosów, które gromadzą się zarówno w kanale, jak i uchu środkowym, zwiększając tym samym infekcję.

Biorąc pod uwagę długoterminowy charakter tego stanu, przewlekłe zapalenie ucha jest frustrującą chorobą zarówno dla właścicieli, jak i lekarzy weterynarii. Ale dla pacjenta sprawa jest o wiele bardziej krytyczna, biorąc pod uwagę, że zazwyczaj cierpi on na znaczny ból. Ból - nie wspominając o dręczącym swędzeniu - związany z tymi infekcjami ucha sprawia, że nasza frustracja wydaje się drobna w porównaniu.

Objawy i identyfikacja

Koty dotknięte chorobą zazwyczaj doświadczają nawracających nawrotów obfitego wydzielania uszu, bólu i strasznego swędzenia. Ale znaczna część cierpi na te objawy w sposób ciągły, bez wytchnienia od głębokiego dyskomfortu.

Kliniczne objawy zapalenia ucha zależą od ciężkości zapalenia, ale mogą obejmować:

• Potrząsanie głową lub pocieranie głowy i uszu o podłogę lub meble
• Drapanie / drapanie uszu
• Rany skóry wokół głowy, twarzy i uszu
• Wyładowania z uszu, które czasami mogą mieć nieprzyjemny zapach
• Zaczerwienienie kanału słuchowego i nauszników (uszy mogą być również ciepłe w dotyku)
• Wypadanie włosów na nausznikach
• Krwiak ucha, o czym świadczy mocno opuchnięta nausznik
• Jeśli zapalenie ucha środkowego jest ciężkie lub przewlekłe, zewnętrzny przewód słuchowy może zacząć się zagęszczać i deformować. To pogrubienie może sprawić, że otwór na ucho będzie bardzo wąski, dzięki czemu czyszczenie uszu stanie się trudniejsze. Owrzodzenia wewnątrz kanału słuchowego mogą również wynikać z infekcji i samouszkodzeń.

Jak wspomniano powyżej, przewlekłe zapalenie ucha, które zaczyna się w zewnętrznym kanale słuchowym, może ostatecznie rozerwać błonę bębenkową, kończąc się zapaleniem ucha środkowego i zapaleniem ucha środkowego. Postęp tego zakażenia w uchu środkowym i wewnętrznym może być związany z jeszcze poważniejszymi objawami klinicznymi, w tym z rozwojem nachylenia głowy, brakiem koordynacji, niezdolnością do stania lub chodzenia, utratą słuchu i ciężkim, nieubłaganym bólem.

Wywiad medyczny i wyniki badania fizykalnego mogą dostarczyć cennych informacji podczas próby zdiagnozowania infekcji ucha. Historia medyczna może obejmować próbę określenia, jak długo trwa infekcja ucha, czy wystąpiła wcześniej i czy zaobserwowano jakiekolwiek inne objawy choroby.

Rozpoznanie przewlekłego zapalenia ucha środkowego opiera się zwykle na historii wcześniejszych infekcji ucha i wyników badania fizykalnego. Zaczerwienienie, stan zapalny, wydzielina i inne zmiany w uchu łatwo wskazują na obecność infekcji ucha. To łatwa część. Najtrudniejszą częścią jest ustalenie a) jakie rodzaje mikroorganizmów wykorzystują uszy pacjenta w stanie zapalnym oraz b) co powoduje zapalenie.

Określenie zarówno a), jak i b) wymaga generalnie testów diagnostycznych. W przypadku identyfikacji mikroorganizmów są to najczęściej stosowane testy:

Mikroskopia: Najczęstszym testem używanym do identyfikacji obecności roztoczy, bakterii i drożdży jest prosta ocena wyładowania uzyskanego z ucha pod mikroskopem. Roztocza są łatwo identyfikowane w ten sposób. Dzięki specjalnym technikom barwienia można zidentyfikować drożdże i bakterie oraz ocenić ich właściwości.

Testowanie kultury i wrażliwości: Testowanie zanieczyszczeń wewnątrz ucha kota za pomocą prostej mikroskopii nie zawsze wystarcza, gdy zapalenie ucha jest uparte lub ciężkie. Uzyskanie próbki wydzieliny za pomocą sterylnego wacika i przekazanie jej do laboratorium diagnostycznego pomoże określić dokładnie, które bakterie i / lub drożdże są obecne. Informacje te pomagają lekarzom weterynarii opracować idealną strategię leczenia w leczeniu zakażenia.

Podstawowe choroby prowadzące do przerostu mikroorganizmów będą wymagały innego podejścia. Oto najpopularniejsze testy:

Otoskopia: Otoskop to narzędzie, które pomaga weterynarzowi wizualizować kanał słuchowy. Jest to idealne narzędzie do identyfikacji obecności pęknięcia błony bębenkowej, polipa lub masy w przewodzie słuchowym. Niestety, większość kotów wymaga uspokojenia - jeśli nie znieczulenia - przed poddaniem się tego rodzaju badaniu.

Testy alergiczne: Testy na alergie nigdy nie są podejmowane na małą skalę, ale niektórzy właściciele kotów z otitis externa mogą być proszeni o rozważenie.

Próba żywności: Ponieważ otitis externa występuje u niektórych kotów z alergiami pokarmowymi, badania żywności mogą być ważnym narzędziem diagnostycznym. Celem badania żywności jest zmiana białek, które pacjent spożywa na te, na które nigdy wcześniej nie była narażona. Jeśli zapalenie ucha środkowego ustąpi po zmianie diety, podstawową przyczyną choroby może być alergia pokarmowa. Okres od 12 do 16 tygodni, w którym dieta jest ograniczona, jest uważany za idealne podejście do podejmowania prób żywności.

Dotknięte rasy

Wszystkie rasy kotów są podatne na zapalenie ucha zewnętrznego.

Leczenie

Leczenie przewlekłego zapalenia ucha środkowego jest procesem wieloetapowym. Najpierw należy zająć się składnikiem bakteryjnym i grzybiczym (drożdżowym) wraz ze stanem zapalnym. Zazwyczaj stosuje się następujące strategie.

Oczyszczanie kanału słuchowego jest zawsze zalecane, aby usunąć nagromadzone zanieczyszczenia. Jeśli zapalenie ucha środkowego jest bolesne i / lub rozległe, w idealnym przypadku oczyszczenie powinno być wykonane ze zwierzęciem w sedacji lub znieczuleniu. Otoskopia jest często zalecana jako pomoc w tym procesie.

Zazwyczaj stosuje się leki miejscowe dostosowane do leczenia konkretnych obecnych bakterii, drożdży lub roztoczy. Są one zazwyczaj dostępne jako krople do uszu lub maści i obejmują antybiotyki, środki przeciwgrzybicze (do zabijania drożdży) i leki przeciwzapalne. Istnieją również produkty do kontroli pcheł na miejscu, które są skuteczne przeciwko roztoczom uszu.

W niektórych przypadkach wskazane są ogólnoustrojowe środki przeciwdrobnoustrojowe (antybiotyki podawane doustnie lub we wstrzyknięciach), na przykład w przypadku pęknięcia błony bębenkowej. Najlepiej byłoby, gdyby antybiotykoterapia opierała się na wynikach badania kultury i czułości.

Ogólnoustrojowe leki przeciwzapalne, takie jak kortykosteroidy, są czasami stosowane w celu zmniejszenia bólu, zaczerwienienia i obrzęku. Można również przepisać leki przeciwhistaminowe.

Leczenie choroby podstawowej jest konieczne, aby zatrzymać tę chorobę. Leczenie będzie zależeć od przyczyny, ale może być dowolne, od usuwania mas i zabójców roztoczy po zmiany diety i zastrzyki z alergii.

Niestety czasami wymagana jest interwencja chirurgiczna, jeśli obecny jest guz lub polip, lub gdy pacjenci cierpią na uporczywe lub zaawansowane wersje choroby.

Zapobieganie

Ponieważ koty na świeżym powietrzu są bardziej narażone na działanie roztoczy uszu, trzymanie kotów w pomieszczeniach może zmniejszyć szanse na roztocza uszne i związane z tym zapalenie ucha zewnętrznego. Każdy nowy kociak lub kot wprowadzany do domu powinien zostać zbadany przez weterynarza, aby upewnić się, że jest wolny od roztoczy ucha, zanim zostanie przedstawiony innym kotom w gospodarstwie domowym. Koty zagrożone ekspozycją na roztocza uszu powinny otrzymywać regularne zabiegi z użyciem produktu do zwalczania pasożytów, który jest skuteczny przeciwko roztoczom uszu.

Regularne czyszczenie i sprawdzanie uszu może wcześnie wykryć zapalenie ucha zewnętrznego, dzięki czemu można je skutecznie leczyć, zanim pojawią się problemy przewlekłe.

Ten artykuł został sprawdzony przez Veterinarinan.