Życie z Pinczerem Miniaturowym; Nasz pies

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Mój drugi min pin

Kiedy nasz pierwszy miniaturowy pinczer zmarł na guz mózgu, byłem przekonany, że nigdy nie będziemy mieć innego psa. Trwało to trzy tygodnie. Szukałem szczeniaka w sieci i znalazłem Buzz w Minnesocie. Wysłaliśmy go i pojechaliśmy po niego z lotniska. Kiedy personel lotniska wyciągnął swoją skrzynkę i postawił ją na ziemi, kołysał się tam iz powrotem, wyglądając jak diabeł tasmański w środku. Otworzyliśmy skrzynkę, a wewnątrz była ta mała, brązowa szpilka o wadze poniżej 5 kg. ale zdecydowanie 5 funtów. nieokiełznanej energii.

Przywieźliśmy go do domu i śmialiśmy się z jego wybryków, kiedy biegał i wchodził we wszystko, co było możliwe. Ku naszemu zdziwieniu, był łatwy w prowadzeniu pociągu. Musieliśmy być czujni i zostawić go na zewnątrz, jak tylko zjadł i po każdej drzemce, ale zawsze się ulżył. Byliśmy nieco utrudnieni przez zimną pogodę, ale wydawało się, że przystosowuje się tak długo, jak długo nie zostawiamy go zbyt długo. Min Pins nie radzą sobie dobrze na zimno.

Szpilki Min są znane ze swojego uporu. Są przemiłe i bardzo czułe, ale nie są w żaden sposób, przynajmniej jeśli zostawią je swoim własnym urządzeniom. Naprawdę musisz ustanowić przywództwo w tej rasie.

Pracowaliśmy z naszym małym Buzzem, ale równie uroczy jak on był przerażający. Mamy wiele psów w naszej rodzinie (każde z naszych dzieci ma psy, dwoje naszych dzieci ma dwa psy.) Kiedy wszyscy razem się spotkaliśmy, większość czasu spędzaliśmy na próbach powstrzymania Buzza przed terroryzowaniem innych psów, w tym St. Bernard! Zdecydowaliśmy, że nadszedł czas na przedszkole dla szczeniaków, kiedy Buzz miał sześć miesięcy. Mogę tylko powiedzieć, że był to najlepszy ruch, jaki kiedykolwiek wykonaliśmy.

Kiedy zebraliśmy się w klasie przedszkolnej, początkiem zajęć była darmowa gra dla szczeniąt. Małe szczenięta były w kredensie, a większe szczenięta mogły wędrować i bawić się poza tym obszarem. Brak małych szczeniąt dla Buzza! Zawsze udawało mu się wydostać z zamkniętej przestrzeni i bawić się z dużymi facetami. Niczego nie onieśmielał. Dowiedzieliśmy się, że Buzz był (i nadal jest) psem bardzo zmotywowanym do jedzenia. Zrobi wszystko dla jedzenia. Nasz trener, Doc Karen, jest najlepszy. Buzz nie był najmniejszym psem w tej klasie, ale zdecydowanie najbardziej zauważalnym. Spędziliśmy sześć tygodni ucząc się, jak sprawić, by Buzz słuchał. Myślę, że w tym czasie dowiedzieliśmy się więcej niż Buzz, ale razem się uczymy. Nasz Min Pin to nasz pies!

Nauczanie buzzów

Nauczanie Buzza, by siedzieć, było samo w sobie doświadczeniem. Pokazaliśmy mu, jak pchamy tylną nogę na podłogę. Traktowalibyśmy go, gdy był w pozycji siedzącej. W kółko używaliśmy polecenia sit i smakołyka. Aż pewnego dnia usiadł na rozkaz! Powinniśmy jednak wiedzieć, że nie pozwolimy, by to trafiło do naszych głów. Następnym razem, gdy spróbowaliśmy tego samego polecenia, stał tam z uszami spiczastymi i głową przechyloną i nie poruszał się. Kiedy poddaliśmy się i odeszliśmy, usiadł. Ta rutyna trwała przez kilka sesji, dopóki nie nauczył się, że smakołyk przyszedł tylko wtedy, gdy usiadł, gdy powiedzieliśmy siedzieć. Wymagało to cierpliwości i codziennych sesji, nie tylko w klasie. Codziennie mieliśmy 10-minutową sesję rano i 10-minutową sesję po południu. Zajęcia trwały jedną godzinę w tygodniu, ale pod koniec sześciu tygodni siedział na rozkazie. Za każdym razem, gdy siedział, mówiliśmy dobry chłopiec i traktowaliśmy go. Teraz, jeśli zapytamy, gdzie jest nasz dobry chłopiec, siedzi czekając na swoją ucztę!

Smycz była kolejnym testem naszej woli. Poszliśmy w jedną stronę, a Buzz poszedł dalej. Ciągnięcie Buzz na smyczy wydawało się naprawdę nieludzkim aktem. Namawialiśmy, rozmawialiśmy, przekupywaliśmy, znowu codziennie. W końcu pewnego dnia, kiedy poszliśmy na spacer, Buzz wystartował i pociągnął mnie! Udało nam się, mogliśmy teraz chodzić z naszym psem bez zgłaszania okrucieństwa wobec zwierząt. Interesującą częścią historii smyczy jest Buzz jedzący smycze. Kiedy Buzz był na trzeciej smyczy, wspomniałem o tym weterynarzowi. Po tym, jak przestał się śmiać, kazał mi kupić smycz Lupin. Są bezwarunkowo gwarantowane przed wszelkimi uszkodzeniami, w tym żuciem. Co musiałem stracić? Kupiłem jedną i kiedy Buzz przeżuł ją, wysłałem ją z powrotem i Lupin ją zastąpił, bez żadnych pytań!

Pod koniec Puppy Kindergarten wiedzieliśmy, że jeszcze przed nami długa droga, więc zapisaliśmy Buzz w Basic Obedience. Buzz był klaunem klasowym, ponieważ wiadomo, że minipinki są. Uwielbiał być w centrum uwagi, czy to była dobra uwaga, czy zła. Na szczęście mam dobre poczucie humoru, więc para z nas była zazwyczaj przykładem „jak tego nie robić”. Ale znowu, pod koniec sześciu tygodni Buzz był gwiazdą. Kontynuowaliśmy Basic Obedience II.

Więc jak żyje się z Buzzem, przecież o to chodzi.

Szum wokół domu

Każdy dzień z Buzzem to wyzwanie. On je wszystko i wszystko. Spędziliśmy miesiące próbując pozbyć się szumu pasożytów, ale żaby, robaki, ptaki, brud, skały, trawa i wszystko inne, co zjadł, pokonały nasze wysiłki. W końcu uwolniliśmy go od pasożytów, ale nie było to łatwe. Ten pies zjada wszystko, co nie jest gwoździami! Na szczęście jednym z poleceń szkoły posłuszeństwa było „zostaw to”. Po ściganiu go po domu lub podwórku przez nieskończoną liczbę godzin, rozkaz opuszczenia go wreszcie się opanował, a kiedy powiedz o tym, opuść to, co jest w jego ustach - chyba że jest to kość. To zupełnie inna historia.

Uczucie jest najlepszą częścią każdego Min Pin. Kiedy siadam przy komputerze, wskakuje na moje kolana i snuggles, o każdej porze dnia i nocy. Kiedy czas iść do łóżka, stoi na dole schodów i patrzy na nas, dając nam znać, że chce iść do łóżka. Kiedy kładziemy się do łóżka, musimy podnieść go na łóżko, a on natychmiast dostaje się pod kołdrę i śpi tuli się do naszych stóp. Potrafi sam skoczyć o 3 stopy w powietrzu, ale nie może sam nadrobić zaległości. Podczas oglądania telewizji wskakuje na kanapę i albo na kolanach, albo tuż obok ciebie, przytulił się jak najbliżej. Będzie spał wszędzie i uwielbia spać w twoich ramionach. On naprawdę kocha swoich ludzi.

Zwinność min

Ponieważ mininy są tak aktywne i energiczne, dobrze jest zapisać je w klasie zwinności. To nie tylko dobre ćwiczenie dla ich ciała, ale także dla ich umysłów. Buzz jest w trzeciej klasie. Pierwszy z nich był eksperymentem daremności, przynajmniej tak to było. Buzz skakał, kiedy chciał, a nie na rozkaz. Kiedy powiedziałem Buzzowi, żeby wszedł do tunelu, przeszedł przez tunel. Lubił biegać po skokach, a nie nad nimi. Rama i spacer były jego ulubionymi nawet wtedy.

Niektóre problemy Buzza były związane z potknięciem się o skoki i zapomnieniem właściwej kolejności. Teraz w trzeciej klasie przywiozłem ze sobą 14-letniego wnuka, żeby spróbować. On i Buzz świetnie się bawili! Oboje kochają to i poruszają się z niesamowitą szybkością. Cóż, następna klasa też nie poszła. Buzz postanowił być uparty i nie współpracować. Czuł, że lepiej jest wędrować po polu w poszukiwaniu jedzenia. W następnym tygodniu Buzz zdecydował, że chce grać w tunelu. Biegał tam iz powrotem przez tunel lub przeskakując przez tunel, po prostu nie chciał słuchać poleceń. Nie poddaliśmy się jednak. MinPins są bardzo inteligentne, ale także bardzo uparte, jak powiedziałem. Tak więc w przyszłym tygodniu przyprowadzimy jego łagodnego przywódcę i zobaczymy, czy uda nam się go poprowadzić, zamiast ciągnąć go za kołnierz, co musieliśmy robić przez ostatnie dwa tygodnie. Fakt, że ma 17 miesięcy, odgrywa rolę. Chodzi o wiek, w którym MinPins zdecydują się pokazać, kto jest szefem. Chcą być psem alfa. Jest to więc czas, aby być naprawdę czujnym w treningu. Zobaczymy co się stanie.

FYI, w wieku sześciu lat Buzz opanował całą zwinność i zrobi to bez pytania. Muszę tylko wskazać.

Min. Nawyki szpilkowe

Jest tyle opinii o psach lizających twoją twarz. Po pierwsze, jest to znak dominacji, a drugi to znak poddania. Domyśl. Uwielbia lizać twoją twarz. Nasz 20-miesięczny wnuk uważa, że jest to największa uczta. Zwraca twarz na Buzza i mówi: całuje. Buzz spełnia natychmiastowe oblizanie jego twarzy. Mocują się razem z Buzzem gryzącym włosy mojego wnuka i biegają wokół, goniąc się nawzajem. Co innego nie dostaje się do drugiego. Min Pins nie są znane z tego, że świetnie radzą sobie z dziećmi, ale Buzz jest wyjątkiem od tej reguły! Kocha naszego wnuka, a nasz wnuk go kocha.

Buzz lubi drzemać, ale kiedy chce się bawić, informuje cię, ciągnąc nogawkę spodni. Będzie grał zawsze i wszędzie. Uwielbia biegać, a jego ściganie to jego ulubiony czas. Zabawki są prawdziwym wyzwaniem, ponieważ niszczy większość z nich. Uwielbia zabawki, które piszczą, ale w końcu odnajduje piszczałkę i wyciąga ją lub zjada w zależności od tego, jak szybko jesteśmy. Wypchane zabawki znajdują swój upadek, gdy są wypatroszone, a gumowe zabawki żute na kawałki.

Uwielbia jeździć samochodem. Zabraliśmy go na przejażdżki z nami od chwili, gdy go dostaliśmy. Teraz, kiedy zakładasz płaszcz, wskakuje do skrzyni, ponieważ jest gotowy do pracy! Chce być z tobą i jest szczególnie szczęśliwy, że może się podobać.

Nasza szpilka, nasza radość

Buzz nadal jest naszą radością. Wszędzie, gdzie idziemy, ludzie przestają patrzeć na niego i pytać o niego. Jego czekoladowa kolorystyka sprawia, że wygląda tak samo jak on. Wiele osób uważa, że jest małym Dobermanem i muszę wyjaśnić, że MinPin pojawił się przed Dobermanem i nie są one naprawdę powiązane. Codziennie lubimy Buzza, nawet gdy kopie nowe dziury w moim ogrodzie kwiatowym, kocham go.

W wieku sześciu lat gra teraz z moją dwuletnią wnuczką, która też kocha jego pocałunki. Kiedy nie chce już grać, idzie do swojej skrzyni.

Jeśli korzystałeś z tego centrum, zagłosuj i zostaw komentarz. Nie krępuj się udostępniać go znajomym.

Copyright Tillsontitan - Wszelkie prawa zastrzeżone

Buzz at Two Years Old (dodane 24.12.12) - Buzz chce obiadu - rozproszony przez telefon

Zapisz się

Czy chcesz dołączyć do stron hub i pisać własne artykuły? Łatwo i przyjemnie to zrobić I możesz zarabiać pieniądze robiąc to !. Zajrzyj tutaj, aby uzyskać więcej informacji. Inny pomocny link dla początkujących z krótkim filmem można znaleźć tutaj. Mam nadzieję, że dołączysz do nas!

Moje inne ośrodki dla zwierząt

• My Min Pin Eats Everything Wszystko to gra, robaki, robaki, papier, dywany, mój Min Pin je zjada! Dla takiego małego psa na pewno ma apetyt. Życie z moim Min Pin, który je wszystko, jest przygodą.
• Cockatiels Make Fun Pets Nimfy robią wspaniałe zwierzęta. Nasza pupilka Trouble była najlepsza! Był jak członek rodziny. Niewielu ludzi zdaje sobie sprawę z tego, jak wielcy towarzysze mogą być papugami! Rozmawiają z tobą i cię bawią.
• Pebbles the Persian Cat Perskie koty są piękne do oglądania, ale także robią wspaniałe zwierzęta o skłonnościach bliskich człowiekowi. Mogą też dobrze dogadać się z psami, dając im szansę.

Pytania i Odpowiedzi