Badania ujawniają dokowanie ogona w szczeniątach są bolesne

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Od wielu lat panuje powszechne przekonanie, że dokowanie trzydniowego ogona szczeniaka było bezbolesną procedurą ze względu na niedojrzały układ nerwowy szczeniaka. To uzasadnienie wynika z przekonania, że jako gatunki altricial, jednodniowe szczenięta nie odczuwają bólu z powodu braku mielinizacji. Zwierzęta uważane za nietrwałe to zwierzęta, które w chwili urodzenia są niedojrzałe, a zatem całkowicie zależne od matek. Koty, psy i istoty ludzkie są uważane za gatunki o charakterze prawnym. Po przeciwnej stronie spektrum znajdują się gatunki przedwczesne, które są zupełnie niezależne od urodzenia. Te zwierzęta widzą, słyszą i często mogą nawet wstać, zaledwie kilka minut po urodzeniu. Dobrym przykładem gatunków przedwczesnych są cielęta, źrebięta, kaczki i indyki.

Badania ujawniają, że dzienne szczenięta czują ból

Niedojrzałość przy urodzeniu typowa dla gatunków altricial związana jest z niedojrzałym i słabo rozwiniętym układem nerwowym, co powoduje, że ludzie wierzą, że nowonarodzony szczeniak nie jest w stanie odczuwać bólu. Ostatnie badania i zaawansowana wiedza na temat bólu ujawniają jednak, że jest to dalekie od prawdziwości. Australijski lekarz weterynarii Robert K. Wansbrough wyjaśnia, w artykule opublikowanym w Australian Veterinary Journal, że badania anatomiczne pokazują, że ból u szczeniąt w ciągu dnia byłby w rzeczywistości większy niż u dorosłego psa ze względu na sposób wysyłania impulsów przez niemielinowane włókna szczeniaka. Ich wolniejsze przewodzenie z powodu niepełnej mielinizacji jest równoważone przez krótsze interneuronalne i neuromusowe odległości, które impuls musi podróżować, co powoduje większy ból z powodu nierozwiniętych szlaków bólu hamującego szczenię. Dr Robert dalej wyjaśnia, że przecięcie mięśni, ścięgien, nerwów, kości lub chrząstek spowodowałoby intensywny ból do poziomu, który nigdy nie zostałby zadany człowiekowi!

Zrozumienie reakcji bólowych w całodziennych szczeniętach

Fakt, że ból występuje u noworodków, wyjaśnia, dlaczego tak wiele troski i poświęcenia jest zaangażowane w zarządzanie bólem noworodków w ludzkim świecie, wyjaśnia lekarz weterynarii Jean Hofve z Animal Protection Institute. Jeden z raportów Departamentu Pediatrii w Washington University School of Medicine sugeruje, że nawet wcześniaki, które są również gatunkami sztucznymi, wykazują reakcje na ból. Skomlenie szczeniaka i „odpowiedź ucieczki” powinny zatem wystarczyć do wskazania intensywnego bólu. Jednak lekarz weterynarii Robert Wansbrough wskazuje dalej, że brak oznak cierpienia u niektórych szczeniąt nie powinien być automatycznie tłumaczony jako brak bólu. Istotnie, psy jako zwierzęta mają skłonność do stawania się stoikami ze względu na „wrodzony instynkt zachowania”, gdzie okazywanie bólu jest oznaką słabości, która może potencjalnie przyciągać drapieżniki. Innym powszechnym mitem jest założenie, że właśnie dlatego, że szczeniaki wracają do pielęgnacji zaraz po zadokowaniu, przekładają się na szczeniaka bez bólu. Jednak badania na ten temat ujawniają coś przeciwnego. Weterynarz Jean Hofve wskazuje, że badania pokazują, że ssanie uwalnia endorfiny, które są naturalnymi lekami przeciwbólowymi, i dlatego zapewnione jest o wiele bardziej realistyczne i wiarygodne wyjaśnienie nagłego pragnienia zadokowanego szczeniaka.

Dalsze referencje i oświadczenia o pozycji

Światowe Stowarzyszenie Weterynaryjne dla Małych Zwierząt (WSAVA) donosi, że obcinanie ogonów jest bolesną procedurą i że szczenięta mają w pełni rozwinięty układ nerwowy, a zatem są w pełni zdolne do odczuwania bólu. Podczas gdy szczeniak nie może aktywnie wykazywać bólu, WSAVA wyjaśnia, że „istnieją biologiczne markery, które wykazują ból”. Amerykańskie Stowarzyszenie Medycyny Weterynaryjnej (AVMA) przyznaje, że obcinanie ogona jest bolesne i przeciwstawia się temu, twierdząc, że „nie ma oczywistych korzyści dla naszych pacjentów podczas wykonywania tej procedury”. Amerykańskie Stowarzyszenie Szpitali Zwierzęcych (AAHA) dalej apeluje o „eliminację przycinania uszu i obcinania ogona z norm rasy. „” Departament zwierząt towarzyszących w Queensland przeprowadził również interesujące badanie z udziałem 50 szczeniąt rasy Doberman, Rottweiler i Bouvier w wieku od 3 do 5 dni. Po zadokowaniu wszystkie szczenięta wyglądały na zmartwione, pokazując „powtarzające się i intensywne wrzaski”. Po powrocie do pudełka szczenięta wykonały nieskoordynowane ruchy, „„ potykając się i jęcząc przez pewien czas”.

Metody używane do dokowania ogona

Istnieją różne metody, jeśli chodzi o dokowanie ogonów, a przy bardziej rygorystycznych zasadach i zakazie procedury w kilku krajach, coraz więcej hodowców czuje się zmuszonych do otwarcia „sklepu dla kotów” w swoich domach, zasadniczo wykonując dokowanie miotów szczeniąt za pomocą noża Stanleya, nożyczek do paznokci lub nożyczek. Wielu hodowców stosuje procedurę zwaną „opaską”, w której wokół ogona umieszcza się rodzaj gumki, powodując śmierć tkanki, co ostatecznie powoduje, że ogon spada około trzech dni później. Proces ten nie jest oczywiście bezbolesny i lekarz weterynarii Jean Hofve porównuje to do „zatrzaśnięcia palcem w drzwiach samochodu - i pozostawienia go tam”. Nawet w warunkach sterylnego gabinetu weterynarza nie stosuje się znieczulenia ani środków przeciwbólowych w procedurach dokowania ogona. Coraz więcej lekarzy weterynarii odmawia wykonywania doków ogonowych wyłącznie w celach kosmetycznych. W lipcu 2009 r. Banfield, jedna z największych sieci weterynaryjnych z ponad 730 szpitalami w Stanach Zjednoczonych, przestała wykonywać doki ogonowe i rośliny uszne z myślą o „ogólnym zdrowiu i samopoczuciu zwierząt domowych”. A ponieważ badania i dylematy etyczne wokół tego bolesnego zabiegu kosmetycznego trwają, coraz więcej na pewno się pojawi.

Głosuj teraz!