Odkrywanie tajemnicy jak niektóre zagubione psy znajdują drogę do domu

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Sassy, Champ i Shadow z filmu „Homeward Bound: The Incredible Journey” są znani ze swojej przygody z narciarstwem biegowym, aby znaleźć rodzinę, ale nie są jedynymi czworonożnymi członkami rodziny, którzy wykazują niesamowitą umiejętność znalezienia drogi do domu - bez mapy lub GPS.

Nie każdy pies ma ten pozornie nadprzyrodzony dar, ale od czasu do czasu opowiada historię o psie, który podróżuje milami przez niebezpieczną pustynię, szorstkie tereny wiejskie lub mylące ulice miasta, aby połączyć się z tymi, których kochają. Jest nawet opowieść o psie przekraczającym kanał La Manche, aby znaleźć jego właściciela walczącego w okopie podczas II wojny światowej. Może się to wydawać naciągane, biorąc pod uwagę, że większość dzisiejszych ludzi nie może się nigdzie dostać bez podłączenia adresu do GPS, ale rzeczywiste dowody nie kłamią.

W 2015 roku pies o imieniu Georgia May został oddzielony od swojego właściciela, Krisa Andersona, podczas wędrówki w Penasquitos Canyon Preserve w San Diego. Obszar znany jest z populacji kojotów, a po tygodniu zaginięcia wszyscy zrezygnowali z nadziei, że pies domowy nadal żyje. Anderson przeszukiwał okolicę codziennie przez osiem dni, mając nadzieję na znak jej ukochanego psa. Nie zdawała sobie jednak sprawy z tego, że podczas gdy ona badała obszar, w którym ostatnio widziała swojego psa, Georgia May była już w drodze do domu.

Dziewiątego dnia Anderson obudził się i pomyślał, że śni. Usłyszała znajomy odgłos otwieranych i zamykanych psich drzwi, ale bez Gruzji May myślała, że słyszy różne rzeczy. Kilka sekund później zaginiony pies przeszedł przez drzwi jej sypialni i wskoczył na łóżko. Była szczuplejsza niż zwykle i wyraźnie zmęczona, ale Anderson był przytłoczony ulgą i szczęściem. Jej pies podróżował około 35 mil, aby wrócić do domu.

Inny pies, Hank, wykonał podobną czynność w Tennessee. Po spędzeniu zaledwie sześciu dni ze swoją przybraną matką, Tiffany Ford, Hank postanowił, że to właśnie tam należał. Po krótkim pobycie z Fordem postanowiono, że Hank zostanie przeniesiony do bardziej trwałej sytuacji z rodziną około 11 mil od miejsca, w którym mieszkał Ford. Rodzina podniosła psa w samochodzie i odjechała do nowego domu. Jego nowy układ nie trwał jednak długo, ponieważ Hank szybko nauczył się otwierać drzwi i uciec.

Wypuścił się z domu, kiedy nikogo nie było w pobliżu i zdecydował, że po prostu nie może żyć bez swojej pierwotnej rodziny zastępczej. Poruszał się po mieście, skręcając w dół dróg, kiedy tego potrzebował, i dwa dni po tym, jak zaginął, rzucił się na ganek Forda. Po tym niesamowitym pokazie lojalności Ford wiedział, że Hank należy do niej, a później go adoptowała.

Georgia May i Hank nie tylko przetrwali sami, ale udało im się przemierzyć nieznany krajobraz, aby dostać się tam, gdzie chcieli. Dla ludzi, którzy gubią się w swoim rodzinnym mieście, wydaje się to niemożliwe. Tajemnica, na której opiera się nawigacja psów, polega na tym, że naukowcy i behawiorystowie zwierzęcy wciąż nie znają dokładnej odpowiedzi. Zbyt wiele nie wiemy o psiej psychice. Istnieje jednak kilka teorii, które przynajmniej częściowo wyjaśniają, jak niektóre psy wydają się mieć tę nadprzyrodzoną zdolność do znalezienia drogi do domu.

Mapy zapachowe

Nos psa jest jedną z najbardziej przydatnych funkcji. Używają go do wąchania opakowania po cukierkach, które zostawiłeś w kieszeni spodni i do określenia, kiedy „oszukałeś” je, dotykając innego psa. Mogą również użyć go, aby znaleźć drogę.

Jednym z pierwszych instynktów psa, gdy znajdują się na nieznanym terytorium, jest wąchanie wszystkiego, co pachnie znajomo. Przez większość czasu najsilniejszy znajomy zapach kończy się ich osobistą aurą. Jeśli twój pies ucieknie z podwórka i skończy podróżować pieszo do miejsca, którego nie rozpoznaje, może podążać własną ścieżką zapachową do domu. Po drodze najprawdopodobniej zaznaczyli swoją drogę moczem, a wszystkie psy wydzielają swój zapach przez specjalne gruczoły w pobliżu poduszek łap. Każdy krok jest jak upuszczenie niewidzialnego, ale śmierdzącego miękiszu chleba.

Psy rozpoznają własne zapachy, a także mogą śledzić inne znane szlaki zapachowe. Przykładem jest zapach ich właściciela. Każdy pachnie inaczej, a nawet jeśli w pobliżu są inni ludzie, imponujący nos psa może wybrać dokładną ścieżkę, którą podąży ich osoba i ustalić, w którym kierunku zmierzają. Odległość, która wydaje się wyjątkowo daleko dla każdej osoby, która nie jest maratończykiem, jest stosunkowo krótka dla potężnego nosa psa - mogą śledzić zapachy na mile.

W tym sensie 11-kilometrowa wędrówka Hanka nie jest imponująca.Ale kluczową częścią historii do zapamiętania jest to, że Hank został zabrany samochodem do nowego domu. Nigdy nie miał okazji zostawić sobie śladu zapachowego, a osoba, której szukał, nigdy nie poszła tą ścieżką. Jak to zrobił?

Gry pamięciowe

Każdy, kto uczył psa, jak siedzieć, wie, że psy mają przyzwoite wspomnienia. Nie mają zdolności poznawczych do zapamiętywania takich rzeczy jak ludzie, ale ich zachowanie wyraźnie pokazuje, że mogą oni trzymać się informacji do późniejszego wykorzystania - szczególnie, gdy te informacje mają związek z ich podstawowym instynktem przetrwania. Przykładem może być pamiętanie, gdzie znajduje się jedzenie i schronienie. Ich instynkt wynika z potrzeby przetrwania dzikiego przodka i od tego czasu ewoluował w oparciu o styl życia współczesnego psa.

Jeśli jesteś na spacerze, a twój pies wącha pojemnik z fast-foodem niedbale pozostawiony na ziemi, prawdopodobnie spróbuje pójść za nim, ponieważ pachnie jak jedzenie. Możesz powstrzymać ich od spożywania tajemniczych śmieci, jeśli jesteś wystarczająco szybki, ale odwrócenie ich wysiłków nie wymaże potencjalnego źródła pożywienia z ich umysłu. Gdy dojdziesz do końca ścieżki i zawrócisz do swojego domu, twój pies zapamięta dokładne miejsce, w którym jego wcześniejsze starania, aby dobrze pachnący śmieci zostały udaremnione. Spróbują jeszcze raz i nawet jeśli przyszedłby dobry obywatel i podniósł go, twój pies zapamięta miejsce, w którym miał być, nawet jeśli już dawno zniknął.

Po kilku codziennych spacerach w Twojej okolicy Twój pupil nie będzie musiał Ci mówić, która z nich zabiera ich do domu. Zapamiętają ścieżkę, a ta zakorzeniona wiedza przyda się, jeśli kiedykolwiek zdecydują się opuścić dom solo. Wróćmy teraz do Hanka. Możliwe, że Pasterz odbył kilka spacerów podczas swojej krótkiej kadencji w swoim przybranym domu, ale sześć dni to niewiele czasu, aby nauczyć się tego obszaru do tego stopnia, że mógłby znaleźć drogę do domu. A nawet jeśli zapamiętał drogi prowadzące do domu Andersona, jego podróż zaczęła się w zupełnie nowym dla niego miejscu. Nie ma mowy, żeby podążał zapamiętaną ścieżką. To samo dotyczy Georgia May, której podróż była jeszcze dłuższa.

Magnetyzm Ziemi

Badanie opublikowane w Granice w zoologii w 2013 r. potwierdził teorię, którą behawiorystów zwierząt podejrzewali od pokoleń. Zespół badawczy przyjrzał się idei, że psy mają rodzaj wewnętrznego kompasu, który pozwala im dostroić się do naturalnego pola magnetycznego Ziemi. Zasadniczo oznacza to, że zawsze wiedzą (przynajmniej podświadomie), która droga jest na północ. W badaniu przetestowano teorię, że psy wolą oznaczać swoje terytorium i iść do łazienki, patrząc na północ lub południe. Po zaobserwowaniu dosłownie tysięcy pęknięć nocnika odkryli, że psy są rzeczywiście wrażliwe na kierunki magnetyczne.

Wydaje się jasne, że psy mają szósty zmysł, który daje im przewagę nawigacyjną, ale nie jest jasne, w jaki sposób to robią. Żółwie morskie, ptaki i inne zwierzęta wędrowne wykorzystują magnetyczne przyciąganie Ziemi, aby powiedzieć im, w którym kierunku muszą się udać, ale ich miejsca przeznaczenia są już w nie wbudowane. Hank nie urodził się, wiedząc, gdzie jest dom jego przybranej matki, i nawet nie wiedział, że istniała do tygodnia, zanim uciekł, żeby ją znaleźć. To wyraźnie różni się od żółwia morskiego znajdującego drogę do miejsca gniazdowania, które odwiedzali jego przodkowie od pokoleń.

Amy Mall porusza temat psiej nawigacji w swojej książce, „Dog Gone Missing”. Opowiada historię psa przyjaciela, Quinta. Quint kochał swoją rodzinę, ale po około roku życia z nimi poszedł i został z przyjacielem rodziny, podczas gdy jego ludzie wyjechali na trzytygodniową podróż. Miejsce, w którym przebywał, znajdowało się w samym środku kraju i choć nigdy wcześniej nie był psem wiejskim, zakochał się w stylu życia. Kiedy wreszcie przyszedł czas, by Quint wrócił do domu, był szczęśliwy, widząc swoją rodzinę, ale zdecydował, że należy do gospodarstwa. Wjechał samochodem do swojego domu, ale gdy tam dotarł, zniknął. Jego rodzina dowiedziała się później, że ich mały pies zdołał znaleźć właściwą drogę powrotną na farmę, mimo że znajdowała się w odległości siedmiu mil, a podróżował nią tylko raz samochodem.

Czy Quint podążał za wewnętrznym kompasem, który wskazywał mu kierunek, w którym chciał iść? Mall przedstawia pytanie: „Czy to instynkt czy inteligencja?” Odpowiedzi na te pytania wymagają więcej badań i lepszego zrozumienia tego, co dzieje się za tymi psimi oczami, które tak bardzo kochamy. Ale tak czy inaczej, dzieje się coś, czego my, ludzie, nie rozumiemy.

Niezależnie od tego, czy chodzi o ekstremalny węch, pamięć, przyciąganie magnetyczne, czy nawet jakiś telepatyczny związek między psami a ludźmi, z którymi są związani, nie ma wątpliwości, że psy takie jak Georgia May, Hank i Quint mają lepsze poczucie kierunek niż ludzie trzymający smycze.

Źródła: granice w zoologii, brakujące psy, nauka na żywo

Czy chcesz zdrowszego i szczęśliwszego psa? Dołącz do naszej listy e-mailowej, a my podarujemy 1 posiłek potrzebującemu schronisku!

Tagi: psia nawigacja, zagubiony pies, zaginiony pies, nauka