Dzikie kontra udomowione zwierzęta: dlaczego udomowienie nie ma nic wspólnego z niebezpiecznymi zwierzętami

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 08:18

„Dzikie zwierzęta są niebezpieczne”

Bardzo często można usłyszeć, jak ludzie mówią takie rzeczy, jak: „możesz zabrać zwierzę ze stanu dzikiego, ale nie możesz wyprowadzić dzikiego zwierzęcia”, lub to bardziej absurdalne stwierdzenie: „wszystkie dzikie zwierzęta mogą być niebezpieczne”. Być może słyszeliście nawet, że niektórzy twierdzą, że dzikie zwierzęta są niebezpieczne, okres. Te ogromne grupy zwierząt są niebezpieczne w porównaniu do tego, co dokładnie?

Wpuszczę cię w zaskakujący sekret. Tak zwane dzikie zwierzęta nie są niebezpieczne w niewoli, a niektóre tak zwane zwierzęta domowe są. To jest niezaprzeczalny fakt. Jeśli w to nie wierzysz, mogę to łatwo udowodnić.

Dzikie zwierzę to zwierzę, które żyje na wolności, wolne od wpływu człowieka. Oto trzy dzikie zwierzęta całkowicie nieszkodliwy dla ludzi: zielona żaba (Lithobates clamitans) wróbel domowy (Passer domesticus) i wschodni królik wełniany (Sylvilagus floridanus).

Więc co słychać w tych stwierdzeniach, że dzikie zwierzęta są niebezpieczne?

Teraz poczekaj chwilę, kiedy powiedzieliśmy „dzikie zwierzę”, mieliśmy na myśli zwierzęta takie jak tygrysy, rekiny i krokodyle, a nie małe żaby!

No cóż, skąd miałem to wiedzieć? Dlaczego grupy takie jak Humanitarne Towarzystwo Stanów Zjednoczonych (HSUS) używają zamiennie słowa „dzikie zwierzę” i „duże, niebezpieczne dzikie zwierzę”?

„Utrzymywanie dzikich i egzotycznych zwierząt jako zwierząt domowych zagraża zdrowiu i bezpieczeństwu publicznemu, a także dobrostanowi zwierząt”.

„Opieka nad dzikimi zwierzętami jest trudna lub niemożliwa” - HSUS

Organizacje zajmujące się prawami zwierząt nie obawiają się dokładności swoich oświadczeń, ponieważ są one w większości sprzeczne z własnością zwierząt. Dlatego liczne wyjątki nie są dla nich naprawdę ważne.

Top 10 najbardziej niebezpiecznych zwierząt egzotycznych | Zdobądź fakty Zniewolone ataki dzikich zwierząt często są wiadomościami. Dowiedz się, które egzotyczne zwierzęta trzymane w domach prywatnych są najbardziej niebezpieczne.

Egzotyczne zwierzęta NIE są „dzikimi zwierzętami”

Nie wierzę, że określenie „dzikie zwierzę” powinno być używane do opisywania przyzwyczajonych do ludzi oswojonych zwierząt, ponieważ ich zachowanie znacznie różni się od zwierząt wychowywanych przez rodziców bez ludzi.

Dzikie zwierzęta to zwierzęta, które urodziły się i wychowały w naturalnych warunkach. Zwierzęta żyjące i hodowane przez ludzi, które nie są udomowione, należy po prostu nazywać zwierzętami nieudomowionymi. „Tame wild animal” jest również dopuszczalne.

Poskromienie odnosi się do normalnie dzikiego zwierzęcia, które zostało uspołecznione z ludźmi, aby było tolerancyjne i względnie uległe w ludzkiej obecności. Jednak ponieważ niektóre udomowione zwierzęta są nieokiełznane, gdy są hodowane na wolności, niektóre udomowione zwierzęta są również technicznie oswojone.

Takie zachowanie jest niespotykane u dzikich zwierząt

Czym jest udomowienie?

Prawie każda wersja tego, co „domestykacja” oznacza dla większości ludzi, jest nieprawidłowa. Oto kilka przykładów tego, co wielu uważa za „udomowione zwierzę”, które można łatwo obalić, przedstawiając przykłady udomowionych gatunków, do których nie ma zastosowania:

Nieporozumienia

• Udomowione zwierzęta nie mogą przetrwać na wolności. Całkowicie nieprawdziwe. W rzeczywistości zwierzęta udomowione są jednymi z najlepszych, które przeżyły, rozmnażając się inwazyjnie w środowiskach, które nie są ich własnymi (dzikie koty, konie, świnie), podczas gdy wiele „dzikich zwierząt” nie robi tego. Dlatego nie wypuszczamy zwierząt żyjących w niewoli bez intensywnej rehabilitacji. W wielu przypadkach dzikie udomowione zwierzęta spowodowały wyniszczenie różnych dzikich zwierząt.
• Udomowione zwierzęta są oswojone lub dobroduszne. Byki (nienaruszone bydło Bos Taurus) są dobrze znane jako niebezpieczne i agresywne. Czemu? Ponieważ tak jak wiele „dzikich” zwierząt mają instynkty i szalejące hormony. Udomowione norki są niezwykle niebezpieczne dla ich rozmiaru.
• Udomowione zwierzęta rozpoznają ludzi jako część ich struktury społecznej. Nie tylko jest to powszechne u każdego ssaka społecznego lub ptaka tak długo, jak to było podniesiona ręka, ale nawet niektóre samotne zwierzęta, takie jak bobcats i tygrysy, będą wiązać się ze swoim właścicielem na tym samym poziomie, co każdy udomowiony kot. Alternatywnie, udomowione koty, które nie są wychowywane, nie akceptują własności ludzkiej, tak jak dzikie zwierzę nie. Jeśli nie ma charakteru zwierzęcia, aby być częścią hierarchii, na przykład fantazyjnych myszy lub złotych rybek, takie zachowanie nie pojawi się z powodu udomowienia.
• Udomowienie trwa tysiące lat. Eksperyment lisa rosyjskiego spowodował znaczące poskromienie lisa srebrnego w zaledwie 50 lat.

Oto jedyny konsekwentnie akceptowany sposób definiowania arbitralnej koncepcji udomowienia:

Każde zwierzę, które uległo zmianie na poziomie genetycznym dzięki selektywnej hodowli, aby lepiej odpowiadało ludzkiemu zainteresowaniu.

Ta definicja i tylko ta definicja pasuje do każdego tak zwanego udomowionego zwierzęcia. Zauważ, że ta definicja nie obejmuje żadnej miary poskromienia, dobrobytu w niewoli lub życia w domu, lub każda miara pokoleń potrzebna do uzyskania wyniku.

Jeśli obecna jest zmiana genetyczna i lepsza przydatność do stosowania u ludzi, zwierzę można uznać za udomowione. Nie musi być tak fizycznie i psychologicznie wyjątkowy od punktu początkowego jak wilk i Shih Tzu.

Zwierzęta udomowione mogą mieć pewne cechy wspólne, takie jak dobrze się rozmnażać w niewoli, łatwo zaspokajać potrzeby żywieniowe i szybko osiągać dojrzałość, ale to nie unikalne dla nich. Udomowione zwierzęta rodzą się nigdzie, ponieważ ich geny są wybrane przez człowieka w porównaniu z naturalnie wybranymi. Hybrydyzacja może również doprowadzić do tego.

Przykład „dzikiego” zwierzęcia

Niektóre zwierzęta, jak złote chomiki (Mesocricetus auratus) są intensywnie hodowane w niewoli, ale nie różnią się genetycznie od pewnych nieznaczących zmian spowodowanych efektem założyciela; dlatego technicznie nie są udomowione.

Oznacza to, że gdy ktoś mówi „dzikie zwierzęta są niebezpieczne, aby je trzymać jako zwierzęta domowe”, mówią o chomikach.

Zarówno złote chomiki, jak i tygrysy są zwierzętami nieudomowionymi, często hodowanymi w niewoli. Inne zwierzęta uważano za udomowione, ale prawdopodobnie nie są to papugi, pytony kulkowe, papużki faliste, myszoskoczki i chomiki karłowate.

Błąd oswojonego kota

Niektórzy właściciele kotów mogą powiedzieć, że kot jest „mniej udomowiony” niż psy, ze względu na ich niezależny charakter. To jest całkowicie nieprawdziwe. Jak omówiłem powyżej, pojęcie „mniej lub bardziej udomowione” jest nieważne. Koty są RÓŻNE od psów. Udomowienie nie ma nic wspólnego z zachowaniem podobnym do psa (chociaż kilka ras kotów jest genetycznie bardziej oswojonych i biernych). Udomowiony kot jest genetycznie odmienny od swojego pierwotnego przodka i jest bardziej odpowiedni do roli, w jakiej ludzie go hodowali. To wszystko, czego potrzeba!

To także „dzikie” zwierzę

Dlaczego zwierzęta domowe nie są niebezpieczne?

Bardzo prosty. Cóż, po pierwsze, jak już wcześniej wspomniano, niektóre udomowione zwierzęta mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi, a nawet mogą być uważane za niebezpieczne - ale odkładając na bok, co do zasady, wiele udomowionych zwierząt, które kojarzymy jako nieszkodliwe w porównaniu z tak zwane dzikie zwierzęta wszyscy pochodzą od dzikich zwierząt, które nie są tak niebezpieczne, obiektywnie mówiąc.

W celu wyjaśnienia: Tygrys jest uważany za niebezpieczne dzikie zwierzę, a udomowiony kot nie. Czy tygrysy są bardziej niebezpieczne, ponieważ nie są udomowione? Nie!

Tygrysy są niebezpieczne, ponieważ mają ponad 800 funtów czystych, mięsożernych mięśni, które wyewoluowały, by zniszczyć zdobycz znacznie większą od siebie. W pełni dorosłe tygrysy są większe i silniejsze niż największy, najsilniejszy pies.

Udomowione koty i ich przodkowie (afrykański dziki kot) nie mogli zabić człowieka, gdyby spróbowali (koty mogą i zaatakowały ludzi). Powtarzam, udomowione koty nigdy nie były „niebezpieczne”. Spójrzmy na ewolucyjną historię niektórych innych popularnych zwierząt domowych.

Pies

Udomowiony pies jest THE kwintesencja modelu udomowienia dla większości ludzi. Żadne inne udomowione gatunki nie wykazują tak dużej zmienności behawioralnej, psychologicznej i morfologicznej. Może to być powodem, dla którego ludzie mylą udomowienie jako proces mający na celu osiągnięcie tego, co zostało zrobione z psami. Ale psy są wyjątkowe i są tylko duży drapieżnik, który został udomowiony.

Psy wywodzą się z wymarłego wilczego psa, który ma wspólnego przodka z zachowanym szarym wilkiem. Poprzez mechanizm neoteny, który oznacza zachowanie cech młodzieńczych, które zostały wywołane przez wiele pokoleń selektywnej hodowli, psy przyjęły bardzo silne psychologiczne powiązania z ludźmi.

To, jak to się stało, jest bardzo kontrowersyjne, ale możemy wywnioskować, że pies (prawdopodobnie więcej niż jeden) wilkołakich przodków był populacją zwierząt o wysokiej tolerancji wobec ludzkiej obecności i być może, w przeciwieństwie do niektórych populacji wilków, takich jak te, które terroryzowały Francja we wcześniejszych wiekach była znacznie mniej niebezpieczna.

Nawet dzisiejsze szare wilki są reklamowane jako nieszkodliwe dla ludzi na wolności, a dwie zgłoszone zgony z dzikich wilków miały miejsce w Ameryce Północnej w ciągu ostatnich 100 lat. W przeciwieństwie do dużych kotów, wilki są zwykłymi „zwierzętami ambasadorskimi”, które szanują ogrody zoologiczne i towarzystwa konserwatorskie na smyczy wokół publiczności (gepardy stanowią podobne lub mniejsze ryzyko dla ludzi, ale nie można ich udomowić, ponieważ źle się rozmnażają w niewoli).

Oczywiście, podobnie jak zwykłe psy, wilki mają potencjał do ataku z powodu różnych czynników. Niektóre udomowione psy są bardziej agresywny niż wilki, ponieważ ukierunkowaliśmy ten instynkt terytorialny na nasz pożądany rezultat. Psy są mieszaną torbą różnych dzikich instynktów przekształconych i przekierowanych w celu udomowienia. Udomowione psy mogą stać się bardziej niebezpieczne, jeśli są niesocjalizowane i tworzą koalicje ze względu na instynkt stada, które oczywiście predysponują wilki.

Świnia

Przodkiem udomowionej świni jest dzik (Sus scrofa), i choć rzadko atakują ludzi na wolności, posiadają zdolność do atakowania i zabijania, a niektórzy to robią (ostrzeżenie, linki zawierają zdjęcia graficzne), najczęściej podczas sezonu koleinowego w styczniu i lutym. Jednak głównym zagrożeniem dla dzików jest ich broń, która jest długimi wystającymi kłami, które są używane do walki. Na szczęście dla nas nasza selektywna hodowla zaowocowała nie tylko zmniejszoną (ale nie wyeliminowaną) agresją, ale nie kłami. Nasz następny przykład nie.

Krowa

Nie graficzne usuwanie wideo

Bydło domowe, którego przodkami są wymarłe dzikie bydło (Bos primigenius) nie można łatwo wyhodować ich bez rogów, więc aby osiągnąć mniej niebezpieczne zwierzę, są one usuwane na wczesnym etapie życia zwierzęcia.

Kastracja jest również powszechnie praktykowana u zwierząt hodowlanych, które mogą obniżać agresję. Podczas sezonu koleinowego udomowione męskie wielbłądy mogą być nieco niebezpieczne w obsłudze jeśli nie są wykastrowane. Badania wykazały, że wiele przypadków zgryzów u psów było popełnianych przez psy nie wykastrowane.

Co to jest „udomowienie” dla bezpieczeństwa ludzi, jeśli zwierzęta muszą zostać okaleczone, zanim zostaną uznane za nieszkodliwe?

Rozmiar ma znaczenie

Kolejnym gigantycznym czynnikiem, o którym tutaj dyskutowałem, jest absurdalność nieuwzględniania rozmiaru, jeśli chodzi o niebezpieczeństwo, jakie może stwarzać zwierzę. Niezależnie od dyspozycji, duże zwierzęta mogą być śmiertelne dla ludzi. Każde duże udomowione zwierzę (koń, krowa, wielbłąd, duży pies) spowodowało śmierć ludzi. Dlatego, gdy ktoś wychowuje, że duże nieudomowione zwierzę (takie jak wieloryby-zabójcy i ich niewola doznały ogromnej krytyki), kiedyś kogoś zabiło, nie jest to argument, że są mniej lub bardziej niebezpieczne niż udomowione zwierzę. Istnieje nieodłączne ryzyko wszystko zwierzęta duże i silne. Im większe i silniejsze zwierzę, tym większe ryzyko.

Środowisko kształtuje także zachowanie zwierząt!

Gdy niestrudzenie wychowuję, zwierzęta nie są tylko robotami, które są zaprogramowane, aby zachowywać się w jeden sposób. Zwierzęta nieudomowione, które są wychowywane i uspołeczniane przez ludzi, prawdopodobnie drastycznie różnią się od swoich dzikich odpowiedników.

Dlatego głupie jest porównywanie kotów domowych ze zwierzętami, które istnieją na wolności. Właściwe porównanie cech udomowionych kotów i ich dzikich odpowiedników musiałoby uwzględniać ich środowisko, dlatego dzikie koty powinny być porównywane z dzikimi afrykańskimi kotami dzikimi i dzikimi psami z wilkami. Zobaczymy wtedy, że zachowanie i psychologie tych gatunków stworzą więcej podobieństw.

Posiadanie dużej ilości jedzenia i bycie z dala od presji natury zmienia także zwierzęta. Niektóre zwierzęta prawdopodobnie zachowują cechy młodzieńcze w dorosłości (nie genetycznie), kiedy są nie zmuszony do opuszczenia gniazda / den do polowania na siebie w warunkach naturalnych. Może to prowadzić do wzrostu towarzyskości, zachowania podczas zabawy i zmniejszonego napędu ofiar. Nic dziwnego, że ludzie odwiedzają ogrody zoologiczne i często wołają, że działają wilki i tygrysy „tak jak mój pies / kot!”

Co sprawia, że niektóre zwierzęta są niebezpieczne?

Połączenie wielkości, usposobienia, terytorialności, sposobu trzymania zwierzęcia tradycyjnie praktykowaneoraz fizyczna broń zwierzęcia.

Innymi słowy, umieść każde zwierzę, które jest w stanie zaszkodzić, człowiekowi, który nie chce lub nie rozumie jego zachowania, niezależnie od udomowienia, a katastrofa może uderzyć.

Pytania i Odpowiedzi