Moje doświadczenie Uzyskanie tytułu mistrzostw MACH Agility

Spisu treści:

Przy bramie startowej
Ucieczka Aslana i uroczyste okrążenie zwycięstwa.
Pytania i Odpowiedzi

Wideo: Moje doświadczenie Uzyskanie tytułu mistrzostw MACH Agility

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Przy bramie startowej

Wszedłem w pierścień zwinności z dziewięciofuntowym Sheltie Aslan w moich ramionach.

- Oddychaj - powiedział Dave, zarządca bramy.

„Tak” - pomyślałem. „Naprawdę muszę oddychać.” Ale to było dla mnie trudne. Nerwy naciskały na mnie, sprawiając, że każdy oddech był ciężki. Czułem, jak Aslan napina się ze zwykłym podnieceniem. Miał właśnie uruchomić kolejny kurs zwinności. To wszystko, co wiedział. Nie wiedział, że ten kurs różni się znacznie od kursów, które prowadziliśmy do tej pory.

Minęły cztery lata, odkąd Aslan i ja pojechaliśmy do Enid w Oklahomie na nasz pierwszy mecz zręczności. Cztery lata triumfu, podniecenia, a nawet tragedii. Bez wątpienia jazda kolejką górską. Aslan rozpoczął karierę podobnie jak każdy inny pies. Jego szybkość i entuzjazm do gry odróżniały go od niego, ale nie zbliżał się do szeregu. Ciężko pracowaliśmy, aby poprawić nasze umiejętności, a poprawa nastąpiła, choć powoli.

Po dwóch latach ciężkiej pracy Aslan i ja zdobyliśmy tytuł Masters Agility i byliśmy gotowi, aby rozpocząć walkę z MACH - tytułem Agility Championship oferowanym przez American Kennel Club.Tytuły uznają osiągnięcia każdego psa w sporcie, a MACH (Mistrz Mistrzostwa Zręczności) jest najwyższym dostępnym tytułem. Potrzebowaliśmy czegoś o nazwie Double Qs, co oznacza, że z powodzeniem przeszliśmy dwa różne rodzaje kursów zwinności w tym samym dniu, aby zdobyć ten tytuł. Te cenne Double Qs, które szybko pożądają zespoły, zaczęły się pojawiać. Klikaliśmy i wszystko wyglądało dobrze.

Potem dostałem grypę. Podczas niezwykle gwałtownego zaklęcia kaszlu rozerwałem wewnętrzne tętnice szyjne. Choć brzmi to niebezpiecznie, byłem narażony na ryzyko udaru i śmierci. Na szczęście przez prawie miesiąc nie wiedziałem, dlaczego jestem tak lekki, nie widziałem dobrze z lewego oka i słyszałem bicie serca w lewym uchu. Nie mogłem trenować, a nawet nie mogłem uczyć. W końcu lekarze znaleźli rozcięcia i zakazano mi biegania, aż tętnice szyjne się zagoiły. Po pierwszym miesiącu moje ryzyko udaru znacznie się zmniejszyło i rozpoczęła się gra oczekująca na uzdrowienie. W czasie oczekiwania dobrzy przyjaciele prowadzili dla mnie Aslana, utrzymując jego umiejętności na wysokim poziomie i jego entuzjazm do gry, dopóki nie mogłem wrócić do sportu.

Zajęło mi prawie rok, zanim mój neurolog oczyścił mnie, by znów biegać zwinnie, ale nawet wtedy były ograniczenia. Musiałem założyć monitor serca, aby moje tętno nie było zbyt wysokie. Gdyby moje tętno przekroczyło 160, monitor zaczął bić na mnie, a nasz bieg zwinności się skończył. Byłem nie na miejscu z powodu mojego długiego zwolnienia, a moje tętno wzrosłoby wysoko w standardowych biegach, gdzie musiałem pokonać większy dystans w dłuższym okresie czasu.

Przeszkoliłem Aslana, żeby mi pomógł. Niesamowity pies, który miał już zabójcze kontakty i ogromny dystans, trenowałem Aslana, by pracował jeszcze dalej ode mnie, więc nie musiałbym zajmować tak dużej powierzchni w biegu. Ponadto przeszkoliłem Aslana, aby przejść do końca kontaktów (zobacz film poniżej) i przytrzymaj dwie łapy na styku i dwie łapy na podłodze przez wiele sekund, gdy złapałbym oddech i obniżył tętno. Wykorzystałbym ten czas, aby powoli przejść do idealnej pozycji do następnej części kursu. Ponieważ był tak szybki, dodatkowe 10 do 15 sekund, które spalilibyśmy dla tego procesu, wciąż utrzymywały nas w czasie.

Aslan był piękny w tych umiejętnościach. Wydawało się, że wiedział, że zostałem ranny i potrzebowałem go, by sprostał tej okazji. Wydawało się, że wie, że więcej ciężaru zespołu zostanie umieszczone na jego małych ramionach. Ale nie miał nic przeciwko. Chociaż uwielbiał biegać z moimi przyjaciółmi, był zachwycony, że ma mnie z powrotem jako swojego przewodnika. W końcu go wyszkoliłem. Byłem ręką, która idealnie pasowała do rękawicy, którą był Aslan. Nauczyliśmy się osobliwości na kursie i mogliśmy czytać siebie nawzajem, jak nikt inny. Tak jest z każdym zespołem agility. Najlepszym przewodnikiem dla każdego psa jest osoba, która wyszkoliła tego psa.

Po prawie roku Aslan i ja zaczęliśmy znowu pokazywać. Widziałam, że był wyraźnie podekscytowany tym, że wrócił do mnie jako jego opiekun, i byłam równie podekscytowana mogąc wrócić z nim na kurs agility. To, na co nie byłem przygotowany, to Double Qs, które zaczęły się toczyć. Niemal natychmiast zaczęliśmy kwalifikować się w zadziwiającym tempie - świadectwo moich przyjaciół, którzy trzymali Aslana w szczytowej formie podczas mojej nieobecności. Wróciłem na ring pod koniec stycznia, a do marca zakwalifikowaliśmy się do AKC National Agility, zdobywając 6 podwójnych Qs i 300 punktów prędkości.

Ale jazda nie została zakończona. Double Qs kontynuowali. I oto byliśmy, wchodząc na ring w Enid, Oklahoma, gdzie wszystko zaczęło się cztery lata wcześniej. Od stycznia zdobyliśmy 12 podwójnych Q, a jeśli zakwalifikowaliśmy się na ten kurs standardowy, 20^th Double Q będzie naszym, wraz z tytułem MACH.

Ustawiłem Aslana na linii startu i kazałem mu zostać. Ponownie, podniecenie związane z grą sprawiło, że stanął na palcach, ale nie poruszył się. Szedłem powoli, aby wyprowadzić dwa skoki. Arena była cicha, ponieważ większość widzów znała naszą historię. Słyszałem bicie mojego serca w lewym uchu - ciągłe przypomnienie o mojej poprzedniej kontuzji. Zająłem pozycję i odwróciłem się do mojego słodkiego, utalentowanego partnera. Skupił się na mnie, czekając z niecierpliwością, że znów zacznę ze mną biegać. Powiedziałem „OK, odejdź” i zaczął biegać MACH.

Wyszliśmy tego dnia i zrobiliśmy okrojone okrążenie zwycięstwa dla okrzyków naszych przyjaciół i moich uczniów. Nie byłem jedynym, który miał łzy w oczach, kiedy Aslan i ja uścisnęliśmy się od sędziego i podnieśliśmy ten piękny bar MACH tuż przy kursie.

Co za niesamowita jazda. Ale jazda dopiero się zaczęła. Aslan i ja pojedziemy na Nationals pod koniec marca i mam nadzieję kontynuować podróż i zdobyć numer po naszym MACH, wskazując kolejne mistrzostwa agility.

Jest niesamowitym małym psem. Wiem, że kiedy nie uda mi się zostać członkiem zespołu, będzie on chętny do przeszkolenia, aby mógł się uwolnić. Nigdy nie będzie narzekał, a tak naprawdę pokocha to. Zobacz, dla Aslana i dla mnie, nie ma nic bardziej zabawnego niż wspólne prowadzenie kursu agility - jako zespołu. I wiemy, że wszystko jest możliwe.

Ucieczka Aslana i uroczyste okrążenie zwycięstwa.

Aslan zdobył swój pierwszy MACH w 2007 r. I po raz pierwszy wziął udział w Mistrzostwach Narodowych AKC w 2008 r. Od czasu pierwszego MACHa Aslan zdobył trzy kolejne MACH i dwa PACH, a dziewięć razy zakwalifikował się do Mistrzostw Narodowych AKC, pojawił się w klasie Challengera w 2013 roku. Zdobył 96 tytułów i certyfikatów. Aslan ma teraz 12 lat, a ze względu na zanik siatkówki okazjonalnie pojawia się tylko w Preferowanych skoczkach z klasą Weaves.