Choroba Addisona może mieć wpływ na psy

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Co to jest choroba Addisona?

Choroba Addisona ma miejsce, gdy kora nadnerczy nie działa w odpowiedni sposób lub nie działa w ogóle. W nauce nazywa się to hipoadrenokortycyzmem. Kora nadnerczy zapewnia dwa kortykosteroidy: 1. glukokortykoidy, 2. mineralokortykoidy.

Wszystko sprowadza się do tego: istnieje zaburzona równowaga między sodem a potasem. Niedobór sodu powoduje utratę wody i obniża ciśnienie krwi. Jednocześnie jest za dużo potasu, który powoduje gwałtowne spowolnienie bicia serca. Gdy nie jest leczona w odpowiedni sposób, choroba ta jest śmiertelna.

Co wywołuje chorobę Addisona?

Nadal nie wiadomo, co dokładnie wywołuje chorobę Addisona. Objawy mogą być tak różne, że ustalenie właściwej diagnozy może być bardzo trudne. Wiedzą, że choroba dzieje się bardziej u psów niż u ludzi. Ludzka postać została po raz pierwszy opisana przez dr Thomasa Addisona w 1849 roku. Pierwsza postać psa pojawiła się dopiero w 1953 roku. Dr Karen Becker jest proaktywną i integrującą weterynarzem wellness. Opisuje chorobę Addisona bardziej profesjonalnie niż kiedykolwiek. Nie jestem weterynarzem, jestem właścicielem psa, który ma psa z tą chorobą. Mogę ci tylko powiedzieć nasze doświadczenie z naszym psem Sarah.

Krótka historia naszego psa Sarah

Nasz pies Sarah był szponiastym gryfem o szpiczastych włosach. Rasa psów myśliwskich znana również jako Gryfonik Korthals. W styczniu 1996 r. Zamieszkała z nami w wieku 11 miesięcy.

Mieliśmy już jej miotową siostrę Tsjip od czasu, gdy miała 7 tygodni. Sara poszła do właściciela psa, który w ogóle nie zasługiwał na psy. Sara była maltretowana psychicznie i fizycznie przez około 7 miesięcy swojego życia. Nie miała dość jedzenia i przez większość czasu zamykali ją w garażu. Powodem było to, że ich 12-letni pies nie lubił mieć szczeniaka.

Po 11 miesiącach właściciele zadzwonili do hodowcy i powiedzieli, że chcą pozbyć się szczenięcia. Hodowca zapytał nas, czy znamy kogoś, kto chciałby tego psa. Mieliśmy jej siostrę Tsjip i była wspaniałym psem. Postanowiliśmy więc zabrać Sarę. Zawsze mieliśmy dwa psy w tym samym czasie. Oszczędzam ci, żeby opisać dokładny stan, w jakim była, kiedy ją dostałem. To było złe, bardzo złe. Uprzątnięcie jej zajęło nam tygodnie.

Addison rozpoczął się od różnych wypadków

Minęło wiele miesięcy, zanim Sara ośmieliła się znowu zachowywać jak normalny pies. W wieku 2 lat była raczej szczęśliwym psem. Potem zaczęła mieć te małe upadki, jak wymioty po obiedzie. Wziąłem ją do weterynarza i dostała trochę lekarstw i wydawała się ok przez krótki czas, ale potem dostała biegunki. Nigdy nie byliśmy w stanie położyć palca na bezpośredniej przyczynie, więc zgadywanie było również pracą weterynarza. Kilka miesięcy temu było oczywiste, że Sara nie czuje się zbyt dobrze. Wszelkiego rodzaju trywialne rzeczy zdawały się ją niepokoić. Jeden po drugim. Myśleliśmy, że to może być reakcja na nadużycia, więc przeładowaliśmy ją ostrożnie i miłością.

Czy wiesz o chorobie Addisona u psów?

Kiedy choroba Addisona osiągnie punkt krytyczny

Potem, w niedzielę wieczorem, kiedy wróciłem do domu, Sara zeskoczyła z sofy, by mnie powitać. W tej chwili upadła za nią za nogi. Wygląda na sparaliżowaną. Zadzwoniliśmy do weterynarza i wydawało się, że Sarah miała bicie serca 60. Powinno to być 80 lub 90. Weterynarz nadal nie wiedział, co się stało, ale dał jej trochę lekarstw na noc. Następnego dnia umówił się na spotkanie w Departamencie Małych Zwierząt na Uniwersytecie w Gant w Belgii. To tylko 40 minut jazdy samochodem od naszego domu. Nie mogli nam powiedzieć, czy dotrze do następnego dnia, ale tak zrobiła. Została w szpitalu uniwersyteckim przez około tydzień, a potem znowu zabraliśmy ją do domu. Powiedzieli nam, że Sarah musi być na ciężkich lekach do końca życia. Nasz weterynarz nie był winien. Nigdy wcześniej nie mieli psa z chorobą Addisona w ich klinice. Nie sprawili, że połączenie między Addison i wszystkimi „nieszkodliwymi” upadkami.

Leki Addison

Mogą leczyć chorobę Addisona raczej dobrze z fludrokortyzonem i prednizolonem. Muszą znaleźć właściwą równowagę. Oba leki mogą mieć ciężkie skutki uboczne i dlatego weterynarze nie lubią ich dawać. Jednak w przypadku choroby Addisona to konieczność i nie będzie skutków ubocznych. Lek nie będzie dodatkiem do normalnej produkcji tych hormonów. Regulują równowagę między sodem a potasem i ponownie go poprawiają. Potrzeba czasu, aby doświadczyć z medami, aby ponownie uzyskać równowagę. W tym czasie musiał spieszyć się na uniwersytet, kiedy sprawy nie szły tak jak powinny. Czasami w środku nocy. Kiedy w końcu znaleźli właściwą równowagę, rzeczy zmieniły się na lepsze. Sara znów stała się szczęśliwym psem. Jednak zawsze musieliśmy być pod czujnym okiem na znaki, które mogłyby ją cofnąć. W przypadku Sary to były wymioty po obiedzie. Kiedy to się stało, wiedzieliśmy, że potrzebuje dodatkowego strzału u weterynarza. Na szczęście znaleźliśmy farmaceutę w Belgii, niezbyt daleko od naszego domu, który był gotów zrobić dla nas leki.

Posiadanie psa z chorobą Addisona zmienia codzienną rutynę

Jeden skok dawania mediom może być śmiertelny

Podawanie leków jest bardzo surowe i tak istotne. Jeden pominięty lek rano lub wieczorem może oznaczać śmierć psa. Addison zmienia codzienną rutynę. Czas leczenia wynosił dwa razy dziennie. Zawsze musieliśmy się upewnić, że w domu jest wystarczająca ilość leków. Mieliśmy „pakiet ratunkowy”, który w razie nagłego wypadku miał ciężki strzał. Kiedy zabraliśmy ze sobą psy na jeden dzień lub weekend, wzięliśmy wystarczająco dużo leków na wypadek, gdybyśmy nie byli w stanie wrócić do domu na czas. Zadbaliśmy również o to, by wziąć pod uwagę deklarację weterynarza o tym, na co cierpi pies, na wypadek gdybyśmy musieli odwiedzić innego weterynarza. Stało się to kilka razy. Raz na jakiś czas równowaga znów była niezrównoważona. Potem musieliśmy jak najszybciej dostać się do weterynarza, gdziekolwiek byliśmy. Czekanie na własnego weterynarza może spowodować, że pies umrze, jeśli bicie serca spadnie zbyt nisko.

Choroba Addisona jest zdradziecka

Pomimo dobrej opieki, i tak może się nie udać. Z Sarą sygnał ostrzegawczy zawsze nie jadł ani nie rzucał się. Kiedy to się stało, wiedzieliśmy, że coś jest nie tak. Potem podbiegliśmy do weterynarza, który sprawdził równowagę sodu i potasu. Gdyby nie było równowagi, dałby jej dodatkowy strzał. Stało się to kilka razy. To wszystko może wydawać się bardzo stresujące i czasochłonne, ale w rzeczywistości nie było tak źle. Przyzwyczaiłeś się do rutyny i muszę powiedzieć, że przy odpowiedniej dawce leków Sarah żyła normalnym życiem psa. Wiedzieliśmy, że nie osiągnie prawdziwej starości. Ona albo umrze z powodu swojej choroby, albo z ciężkich leków.

Po 6 latach Sarah przegrała walkę z chorobą Addisona

Specjalista powiedział nam, że należy unikać stresujących sytuacji. Zbyt duży stres może wywołać brak równowagi. To nie było łatwe zadanie. Nasze psy miały zwyczaj skradania się, gdy zobaczyły szansę. Tsjip mógł otwierać drzwi od wewnątrz i od zewnątrz. Będąc psami myśliwskimi, wędrują po rolniczych ziemiach uprawnych wokół nas. Kiedy to się stanie, pozostaną z dala na wiele godzin. Może trwać od 12 do 16 godzin. Kiedy miało to miejsce wieczorem lub w nocy, nie było sensu ich szukać. Musieliśmy czekać, aż zdecydują się wrócić do domu. Zawsze wracali do domu razem i nigdy nie skrzywdzili żadnych zwierząt gospodarskich wokół nas. Złą rzeczą było to, że Sarah pominęła jeden lek. To moglibyśmy rozwiązać. Nie mogliśmy rozwiązać tego, że te podróże były męczące i stresujące. W wieku 8 lat jedna z tych podróży stała się śmiertelna dla Sary. Nie było ich przez 16 godzin, więc spóźniła się dwa razy na lekarstwa. Kiedy wrócili do domu, natychmiast zabrałem ją do weterynarza. Dał jej dodatkowy strzał, ale było już za późno. Nie odzyskała sił tak jak zwykle. Zmarła następnego dnia. To było bardzo smutne. Jednak cieszyłem się, że mogliśmy dać jej pełne życie w ciągu 6 lat choroby Addisona.

Choroba Addisona może być dziedziczna, ale nie musi tak być

Dość często zdarza się, że choroba występuje u większej liczby członków rodziny twojego psa. Oczywiście, jeśli jej rodzina jest nieznana, nie ma sposobu, aby stwierdzić, czy jest to forma dziedziczna, czy nie. W przypadku Sary było to dziedziczne. Wyglądało na to, że jej matka i dwoje rodzeństwa też przyjechali z Addisonem. Choroba Addisona jest jedną z najbardziej niezdiagnozowanych chorób. Ze względu na różnorodność dolegliwości. Kiedy weterynarz nigdy nie widział objawów w rzeczywistości, może nie nawiązać połączenia z Addison. Więc jeśli twój pies cierpi z powodu jednego z następujących objawów, pamiętaj o podaniu Addisona weterynarzowi.

* Odmowa jedzenia

* Wymioty

* Biegunka

* Letarg

* Brak apetytu

* Drżenie lub drżenie

* Słabe mięśnie

* Ból w tylnych ćwiartkach

Pilnuj swojego psa po stresujących wydarzeniach. Każde powtarzające się nieprawidłowe zachowanie może być znakiem, że coś jest nie tak.

Czy natknąłeś się kiedyś na psa, który cierpiał na chorobę Addisona?

Linki do stron, na których można uzyskać więcej informacji na temat choroby Addisona

• Addisons Disease College of Veterinary Medicine w Washington State University jest jedną z najlepszych szkół weterynaryjnych w kraju. Posiada jeden z najlepiej wyposażonych szpitali weterynaryjnych na świecie i najwyższy wydział, szanowany na całym świecie.
• Addisons Disease In Your Dog - Leczenie niedoczynności kory nadnerczy
• AddisonDogs | Czym jest choroba Addisona Co to jest choroba Addisona | Diagnoza i leczenie choroby Addisona u psów

Smutna kontynuacja tej historii

Dwa tygodnie po śmierci Sary u jej siostry Tsjip zdiagnozowano mielopatię zwyrodnieniową psów. Tsjip zmarł 6 miesięcy później.

Pytania i Odpowiedzi

• Pytanie:

  Mam Jack Russel Terrier z Addisons. Czy kiedykolwiek odkryłeś, że Sara była zawsze bardzo głodna? Nie jesteśmy pewni, czy powodują to leki. Musimy być bardzo ostrożni i obliczeni jego pokarmem, a nawet przygotowywać i ważyć posiłki, aby dostawał dwie porcje dziennie z lekami, ale jest zawsze głodny!

  Odpowiedź:

  Mój pies Sarah nie był bardzo głodny, kiedy cierpiała na chorobę Addisons. Moje psy zjadły tylko to, co im dano. Rano kromka chleba z odrobiną masła orzechowego lub pasty z wątróbek i wieczorem ich główny obiad. Traktowaliśmy ją tak samo jak wcześniej, poza tym, że otrzymywała lekarstwa dwa razy dziennie. Prawie nigdy nie dostali czegoś pomiędzy posiłkami.

  Myślę, że musisz być silny ze swoim psem, ponieważ tak często psy otrzymują zbyt dużo jedzenia, co powoduje, że stają się zbyt grube. Jeśli błaga, po prostu wyślij go na swoje miejsce lub całkowicie zignoruj. Ale … ponieważ nie jestem lekarzem, a twój pies wydaje się bardzo głodny, radziłbym skonsultować się z lekarzem weterynarii.