The Truth About Distance Handling i dzisiejsze wyzwania agility

2024 Autor: Carol Cain | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 17:18

Skontaktuj się z autorem

Ci, którzy są w obozie przed trudniejszymi wyzwaniami, często wskazują na fakt, że większość zawodników agility w USA jest starszych. Większość pieniędzy wspierających zwinność pochodzi od tych starszych konkurentów, a coraz więcej starszych konkurentów dołącza do grona zwinności, gdy stają się pustymi gniazdownikami lub przechodzą na emeryturę, znajdując się z dodatkowym czasem i pieniędzmi, aby w końcu realizować swoje marzenia o szkoleniu psów.

Ci starsi konkurenci często zmagają się z fizycznymi ograniczeniami, które uniemożliwiają im działanie. Nowsze „wyzwania” (czasami nazywane wyzwaniami międzynarodowymi lub zwinnością w stylu euro) wydają się wymagać, aby przewodnik przebiegał blisko swoich psów w celu pomyślnego wykonania. Ludzie przeciwko włączeniu tych nowszych wyzwań w zwinność twierdzą, że nie można ich szkolić na odległość.

Obóz „nowe wyzwania” często dowodzi, że wyzwania te można wyszkolić na odległość. Mówią, że dzięki odpowiedniemu wykształceniu ci, którzy nie potrafią dobrze biegać, wciąż potrafią sprostać tym wyzwaniom.

Prawda materii

Jeśli jestem znany z jakiejkolwiek zwinności, to umiejętności wyszkolone na odległość w mojej Shelielii. Nie mogę biegać. Robię coś w rodzaju sztywnej kłusowatej rzeczy, sprawiając, że wyglądam jak krótkie, krótkie, chodzące drzewo. Z powodu niezliczonych problemów zdrowotnych nigdy nie będę dobrze biegał. Na szczęście nie pozwoliłem temu powstrzymać, kiedy po raz pierwszy zacząłem zwinność. Zamiast tego nauczyłem się, jak trenować mój pierwszy sheltie, aby radzić sobie z odległością. Było to na początku 2000 roku, kiedy kursy były znacznie łatwiejsze do opanowania na odległość.

Od tego czasu wyszkoliłem dwie kolejne półki, aby biegać na odległość, próbując podnieść poprzeczkę z każdym psem, gdy zwinność kontynuowała postęp, a wyzwania stały się trudniejsze. Odniosłem sukces, kwalifikując się na kilkanaście lat do AKC Agility Nationals, startując w klasie Challengera, a także kwalifikując się do innych narodowości w agility również w USDAA i UKI.

Innymi słowy, mam sporo doświadczenia w szkoleniu i mogę mówić z pewnym autorytetem na ten temat. Z powodu moich doświadczeń z treningiem na odległość mogę z łatwością powiedzieć, że obie strony argumentu mają rację - i obie strony się mylą.

Czy nowe wyzwania można wyszkolić na odległość? Tak. Mogą. Istnieje jednak wiele „ifów” dołączonych do tego „tak”.

W zależności od niepełnosprawności i szybkości psa, należy wyszkolić różne poziomy odległości. Jeśli mogę biegać, ale mój pies biegnie szybciej, mogę tylko trenować odległość 10-15 stóp. Robi się to łatwo po zaledwie kilku miesiącach dodatkowej pracy. Jeśli jednak nie mogę biegać dobrze, ale mam super szybkiego psa, potrzebuję 30 do 50 stóp odległości. Nie jest to łatwe nawet na otwartym kursie. Dodaj dodatkowe wyzwania związane z push backami i wątkami, i jest prawie (ale nie całkowicie) niemożliwe. Aby było to możliwe, zajęłoby to lata praktyki NA POCZĄTKU INNEGO POCIĄGU ZESPOŁÓW, a ty potrzebowałbyś odpowiedniego psa - najlepiej rasy lub mieszanki, która jest naturalnie wygodna w pracy poza przewodnikiem.

Największym problemem w szkoleniu na odległość jest to, że jest trudny. Trenuję 10 razy częściej niż przeciętny zawodnik, który biegnie prosto ze swoim psem. Nigdy nie mogę umieścić moich starszych psów na „utrzymaniu” (tj. Trenować je tylko raz w tygodniu i nadal posiadają umiejętności). Muszą być nieustannie ćwiczeni, aby utrzymać swoje umiejętności na odległość. Muszę wyszkolić wszystko na odległość od prostych wysyłek, aby odepchnąć się, aby przejść okrążenia do kontaktów, do 270s, aby zawinąć do splotu wejść do … masz pomysł. Najpierw uczę zachowania na przeszkodzie, co zwykle zajmuje kilka dni do kilku tygodni, w zależności od zachowania. Potem muszę to odłożyć na odległość. Dla mnie potrzebuję około 30 - 40 stóp. To szkolenie trwa lata.

Następnie dodaj trudne umiejętności „Euro-style” i mówisz o nadmiernym czasie treningu. Bądźmy szczerzy. Spróbuj warstwowo odepchnąć rasę inną niż border collie. To nie jest łatwe. Strzelać. Z border collie nie jest łatwo!

Większość ludzi rywalizujących w zwinności ma prawdziwe życie. Ja prawie tego nie robię. Uczę zręczności na życie i mogę zaplanować swoje dni wokół mojego czasu na zwinność. Inni z ograniczeniami fizycznymi mają „prawdziwe” zadania. Kiedy wracają do domu, mają obowiązki rodzinne. Nie mogą spędzić godziny dziennie na treningu. Ich życie po prostu na to nie pozwala. Skrajny dystans z nowymi wyzwaniami staje się niemożliwością dla tych, którzy już mają trudności ze znalezieniem czasu, aby zdobyć podstawowe umiejętności.

Ci, którzy kłócą się o nowe wyzwania, często mówią: „Tak! Te wyzwania można wykonać na odległość”. Oni mają rację. MOŻNA je wykonać na odległość, JEŚLI poświęcisz swoje życie na ich szkolenie, lub jeśli twój zespół wymaga dystansu od 10 do 15 stóp i / lub masz rasę, która naturalnie działa z dala od ciebie. Ale dla tych, którzy potrzebują dystansu 20 stóp lub więcej i którzy rzeczywiście mają prawdziwe życie lub psa, który nie jest naturalny na odległość, tego typu treningu zwykle nie ma na kartach.

Praktyka na odległość z nowszymi wyzwaniami

Instruktorzy na odległość

Kolejnym ogromnym problemem, który słyszę od ludzi z fizycznymi ograniczeniami, jest to, że instruktorzy w ich okolicy nie wiedzą, jak trenować na odległość. Często lokalni instruktorzy zwinności szkolą swoich uczniów w znajomości metody lub systemu obsługi. Rozgałęzienie się, aby nauczyć się, jak uczyć różnych metod, jest trudne, czasochłonne i wykraczające poza wielu instruktorów. Jeśli instruktor biegnie prosto ze swoim psem, są duże szanse, że nauczą swoich uczniów, jak biegać z psami, nawet jeśli pies musi zwolnić, by pobiec ze studentem. Nauczanie ekstremalnej odległości wykraczałoby poza bazę wiedzy wielu instruktorów.

Brak instruktorów, którzy NAPRAWDĘ wiedzą, jak trenować na odległość, jest dużym problemem. Czemu? Ponieważ w swej istocie zwinność nie polega na tym, kim jest Qs. Nie chodzi o to, kto wygrywa. Nie chodzi o to. Chodzi o to, co zwinność oddaje zespołowi. Najlepiej widać to w zespołach, które walczą z dużymi szansami. Zawodnicy z problemami fizycznymi otrzymują rzeczywiste korzyści zdrowotne wynikające ze zwinności. Jednak jeśli zespół nie może konkurować z jakimś poziomem sukcesu, motywacja do codziennego treningu wyparowuje, a wielka korzyść dla zdrowia znika. Inne korzyści wynikające ze zwinności dla osób z fizycznymi lub emocjonalnymi ograniczeniami obejmują interakcje społeczne, czas spędzony poza domem, lepszą mobilność, super więź z psem i zwiększoną samoocenę. Jeśli osoba na wózku inwalidzkim nie może znaleźć lokalnego trenera, który może pomóc jej pociągowi w szybkim psie, nie wejdzie w ten sport i nie zyska na tych wspaniałych korzyściach. Wszystkie te korzyści są również obecne dla partnera psa.

Poza brakiem lokalnych trenerów, którzy potrafią trenować dystans, wydaje mi się, że prelegenci seminarium bardzo rzadko skupiają się na umiejętnościach na odległość. Większość klubów i szkół, które gościją prezenterów seminariów, patrzy na członków World Team lub podobnych zawodników. Są to utalentowani, często sportowi opiekunowie, którzy nauczyli się poruszać po najtrudniejszych dzisiejszych wyzwaniach. Te, które znam, są wspaniałymi ludźmi. Jednak nie widziałem jeszcze seminarium na temat tego, jak radzić sobie z trudniejszymi wyzwaniami na odległość. (Prawdopodobnie odbyły się takie seminaria. Po prostu ich nie widziałem.) Widziałem wiele seminariów dotyczących radzenia sobie z tymi wyzwaniami z psem tuż obok lub 10 stóp od skoku. Nie widziałem jeszcze jednego skupienia na dużej odległości.

Być może niektórzy z tych instruktorów naprawdę nie wiedzą, jak trenować taki dystans bez psa pracującego na odległość, ale podejrzewam, że wielu może to zrobić lub nauczyć się, jak to zrobić. Ale to nie ich uwaga. Odległość nie jest ich „torbą”. Dlatego osoby prowadzące seminaria zazwyczaj skupiają się na tym, co robią najlepiej, a tym, co ci sportowcy są najlepsi, jest radzenie sobie z psami w pobliżu (w promieniu 15 stóp).

Jedną z innych kwestii związanych z brakiem „obsługi odległości na potrzeby dzisiejszych wyzwań” jest to, że wielu, którzy nauczyli się robić dystans, zrobiło to, ponieważ mają ograniczenia fizyczne. Często uniemożliwia im to nauczanie w pełnej długości weekendowych seminariów. Ich zdrowie na to nie pozwoli. Jest ich kilka, ale lista nazw zdolnych do przedstawienia seminarium na temat obchodzenia się z odległościami jest krótka.

Ponadto obsługa na odległość nie jest modna. Bieganie aż do skoku i skręcania jest modne. Seminaria koncentrują się na tym, co popularne. Bieganie, skręcanie i wirowanie z psem wygląda bardzo fajnie i tak właśnie chcą wyglądać ludzie. Opiekunowie czasami nie biorą pod uwagę, że mają po 50 lat z obolałymi kolanami i dodatkowym obciążeniem. Zamiast szukać metody manipulacji, która najlepiej pasuje do ich mocnych i słabych stron, szukają modnej obsługi. Agility jest tak „modne”, odkąd zacząłem ten sport w latach 90-tych.

NADAC

Dyskusja na odległość nie byłaby kompletna bez szybkiej wzmianki o NADAC. Wielu prawdopodobnie myśli teraz: „Tak, ale NADAC oferuje dystans dla handlarzy ze zdolnościami fizycznymi. Mogą tam rywalizować”. Jest z tym kilka problemów. NADAC nie jest oferowany w wielu regionach kraju, a jeśli jest oferowany, możliwości wypróbowania są nieliczne. Po drugie, kursy i zasady typu NADAC nie przemawiają do wielu konkurentów. To nie jest opcja dla wielu zespołów.

Projektowanie kursu dla wszystkich

Kolejną kwestią związaną z możliwością sprostania nowym wyzwaniom na odległość jest projektowanie kursu. Jeśli projektant kursu umieści odwrotny wątek po jednej stronie kursu, uruchamia psa cztery lub pięć skoków przez pierścień i umieszcza w nim kolejny wątek odwrotny, to całkowicie wyklucza fizycznie ograniczonego handlarza z jakąkolwiek nadzieją na sukces w tym kierunek. Są trenerzy sportowi lub trenerzy z wolniejszymi psami, którzy mogą uznać takie wyzwanie za ekscytujące, ale czyni to zwinność frustrującym, niemożliwym przedsięwzięciem dla tych, którzy już zmagają się z codziennymi wyzwaniami fizycznymi.

Rywalizuję głównie w klubie, w którym biorę udział, ponieważ uwzględnił on potrzeby zarówno sportowców, jak i osób z ograniczeniami fizycznymi. Kursy mogą być zaprojektowane z nowymi wyzwaniami bez „testowania” tego, jak wysportowany jest przewodnik. Osobiście uwielbiam prowadzić te dobrze zaprojektowane kursy, podobnie jak ci, którzy konkurują na arenie międzynarodowej. Pozwala wszystkim na radosne granie.

Podczas gdy projekt kursu może nie być w stanie pomieścić absolutnie wszystkich, powinien on pozwolić jak największej liczbie zawodników o różnych zdolnościach fizycznych konkurować z powodzeniem, a jednocześnie pozwolić na trudne wyzwania związane z obsługą. „Testowanie” sprawności fizycznej (tj. Czy możesz biegać szybko) nie powinno być jej częścią. „Testowanie” obsługi i szkolenia powinno być absolutnie niezbędne, łącznie ze wszystkimi nowymi wyzwaniami.

Co myślisz?

Czy dzisiejsze wyzwania mogą być konsekwentnie realizowane w konkurencji na duże odległości (25 - 40 stóp)?

Złagodzone Tak

Czy więc nowe wyzwania można wykonać na odległość? Tak. Ale złagodzone tak. W dzisiejszej zwinności osoby z ograniczeniami fizycznymi, które chcą rywalizować, mają duże podjazdy. Muszą być gotowi trenować 10 razy ciężej niż ich konkurenci. Jeśli to możliwe, muszą znaleźć dobrego instruktora na odległość do pracy. Muszą stać się świetnymi trenerami. Muszą być bardziej zdeterminowani niż przeciętny niedźwiedź.

To może być zrobione. To po prostu nie jest takie proste, jak ci, którzy nigdy tego nie próbowali, mogą myśleć.

Agiitymach Shares Jak trenuje dystans

Ten op-ed jest pierwszym z czterech artykułów w „The Distance Series” Agilitymach. Inne artykuły wyjaśnią, jak trenuje dystans do swoich psów. Ostatnie trzy artykuły pochodzą z serii Agilitymach napisanej dla magazynu „Clean Run” w 2009 r., Ale zostaną zaktualizowane pod kątem dzisiejszej sprawności.

Możesz kliknąć tutaj, aby przeczytać drugi artykuł z tej serii, „Jak wytresować psa zwinnego, by biegał z fizycznie ograniczonym treserem”.

Śledź Agilitymach na Facebooku

Jeśli chcesz otrzymywać powiadomienia, gdy Agilitymach opublikuje nowy artykuł lub blog, możesz odwiedzić jej stronę na Facebooku (tutaj) i polubić ją. Agilitymach pisze głównie o zwinności i treningu psów.

Pytania i Odpowiedzi